Дадли Леминг во 2014 година читал студија од Австралија, која проучувала како глувците реагираат на десетици контролирани исхрани кога една работа му го привлекла вниманието: Глувците хранети со најмалку протеини биле најздрави.

Од тогаш, Ламинг и студентите од поддипломски студии во неговата лабораторија се обидуваат да одговорат на прашањето кое го постави австралиска студија: Зошто исхраната со малку протеини би била поздрава?

Откриле малку позната, но робусна шема и кај животните и кај луѓето. Исхраната со висока содржина на три аминокиселини со разгранет ланец – леуцин, изолеуцин и валин, БЦАА, е поврзана со дијабетес, дебелина и други метаболички болести. Спротивно на тоа, исхраната со малку БЦАА може да се спротивстави на овие метаболички заболувања, па дури и да го продолжи здравиот животен век на глодарите.

Сè уште не е целосно јасно како БЦАА (BCAA) го контролира метаболизмот, иако нивното ограничување поттикнува побрз метаболизам и поздрава контрола на шеќерот во крвта. И поради огромната сложеност на истражувањето поврзано со исхраната на луѓето, сè уште не се познати целосните ефекти на ограничувањето на БЦАА кај луѓето.

Но, низата истражувања обезбедуваат нов интригантен начин на размислување за тоа што јадеме. Бидејќи студиите покажуваат дека исхраната со малку протеини го репрограмира метаболизмот дури и кога животните јадат исти – или повеќе – калории.

„Има се повеќе сознанија дека калориите не се само калории, туку дека калориите имаат импликации и над својата калорична содржина“, вели Ламинг. „Она што покажува нашето истражување е дека протеинските калории не се исти со другите калории“.

МАЛКУ Е ПОВЕЌЕ

Научните докази за придобивките од ограничувањето на калориите и ограничувањето на протеините се протегаат скоро еден век, а полето порасна во последниве години.

Во 2009 година, истражувачите од УВ-Медисон покажаа дека мајмуните живеат подолго на долготрајна, нискокалорична исхрана. Студиите на други животни покажаа слични резултати.

Исхраната ограничена со протеини доби помалку „помпа“. Но, постојат докази дека многу од придобивките од ограничувањето на калориите може да се постигнат само со ограничување на внесот на протеини. Овие придобивки траат дури и кога животните јадат колку што сакаат.

Во серија експерименти објавени во јануари, Ричардсон тестираше исхрана кај глувци што содржеше само една третина од нормалното количество на BCAA. Тоа не беше исхрана ограничена со калории; животните можеа да јадат колку што сакаат.

Машките глувци кои така ги хранеле целиот живот, живееле во просек околу 30 проценти подолго – уште околу осум месеци. Не е јасно зошто женските глувци немале корист, иако други истражувања сугерираат дека на женските глувци можеби им треба малку поинаква исхрана за да ги видат придобивките од намалената потрошувачка на БЦАА.

Машките глувци, сепак, покажаа намалена активност на биохемискиот пат познат како mTOR, кој ги активира BCAA. Многу експерименти покажаа дека третманите што ја намалуваат активноста на mTOR имаат тенденција да го подобрат метаболичкото здравје и да ја зголемат долговечноста.

Кога групата на Леминг започнала да ги гои веќе дебелите глувци со „западна исхрана“ со малку изолеуцин, глувците почнале да јадат повеќе храна, но сепак изгубиле тежина. Слабеењето првенствено е предизвикано од побрз метаболизам, каде што телото согорува повеќе калории на топлина додека се одмара.

Што се однесува до здравјето на луѓето, Ламинг лабораторијата соработуваше со професорката по здравствено осигурување СМПХ, Кристин Малецки и нејзините колеги за анализа на дневниците за храна и тежината на учесниците во здравствените истражувања во Висконсин, државна студија за јавно здравје поддржана од „Visconsin Partnership Program“.

Пресметувајќи колку аминокиселини јадело секое лице, тие откриле дека зголемениот внес на изолеуцин е поврзан со повисок индекс на телесна маса, што тие го предвидоа врз основа на студии за глодари.

ПРЕИСПИТУВАЊЕ НА ИСХРАНАТА

Ламинг препознава дека наодите од неговото истражување се контраинтуитивни. Многу современи совети за исхрана препорачуваат додавање протеини, а не ограничување. Протеинот промовира чувство на ситост, што може да им помогне на луѓето да контролираат калории. И за спортистите кои градат и поправаат мускули, овие есенцијални аминокиселини се навистина неопходни. Но, со оглед на тоа што поголемиот дел од американската популација има прекумерна тежина, Леминг смета дека постои можност да се преиспита нивната исхрана.

„Луѓето во целина не се толку добри во долгорочно придржување на исхрана со ограничени калории“, вели тој. Сепак, доказите од животински модели сугерираат дека исхраната со малку протеини помага при фрлање маснотии дури и со нормално внесување калории со репрограмирање на метаболизмот.

Сè уште има прашања, особено за исхраната со малку протеини кај луѓето. Американците обично јадат многу повеќе протеини отколку што им е потребно, па затоа може да биде тешко да се смени таа навика.

„Дознавме дека нутритивниот состав на она што го јадете е навистина важен за здравјето и долговечноста“, вели Ламинг. „И мислам дека сме на пат да најдеме исхрана, којн која луѓето ќе можат да се придржуваат без ограничување на калориите, што сепак ќе им овозможи долг и здрав живот“.