Веќе подолго време ни се предочува знаењето дека дијалектиката е „се тече и се се менува“ што во филозофијата е означено како еволуција а не како дијалектика. За предоченото сознание да се сведе на „се има почеток, развој и крај“ и дека потоа има почеток одново што е филозофско сознание на филозофот од Картагена од средниот век. (Иако потсетува за ништење на негацијата на негацијата од „Дијаматот“).
Меѓутоа филозофијата современо познава надминување на ваквите сфаќања со двата метода а тоа се „укинување на ограничувачката форма на развојот за да се сочува постигнатата содржина за да ѝ се овозможи раст на повисок степен“ и дека „во сегашноста се разрешува минатото и иднината“.
Современиот хуманизам се состои од хуманистичките науки и нивното олицетворување во стварноста како реализација на филозофијата. И тоа е состојбата во целиот свет и која според Мартин Хајдегер, најзначајниот филозоф на 29 век, и критиката кај издвоените филозофи, која ќе го изедначи светот во наредните три века. Прашањето на вистинскиот филозоф е што потоа. а одговорот се бара на релацијата на основното филозофско прашање на односот на стварноста и мислењето. И дадено е решението. На таков начин дискусиите кои сега се водат дотакнувајќи го прашањето се сведуваат на дискусии за политичките односи иако и тука може да се осети дека неправилното филозофско приоѓање го изместува приодот.
ФБ статус на Јованка Кепеска
