Пред 16 месеци, во април 2023 година, ја започнав мојата кампања за претседател на Соединетите Држави. Ова патување го започнав како демократ, партија на која и припаѓаа татко ми и мојот вујко. Тоа е партијата на која и се заколнувам на сопствената верност. Долго пред да бидам доволно возрасен за да гласам, присуствував на мојата прва демократска конвенција на шестгодишна возраст во 1960 година, а тогаш демократите беа шампиони во почитување на Уставот и на граѓанските права.

Демократите застанаа против авторитаризмот, против цензурата, против колонијализмот, империјализмот и неправедните војни. Ние бевме партија на трудот, на работничката класа. Демократите беа партија на владината транспарентност и шампион на животната средина. Нашата партија беше бедем против големите парични интереси и корпоративната моќ. Верно на своето име, таа беше партија на демократијата.

Како што знаете, ја напуштив таа партија во октомври затоа што толку драматично отстапи од основните вредности со кои пораснав. Таа стана партија на војна, цензура, корупција, партија на големите фармацевстки компании, на голема технолопки компании и на големите пари кога ја напушти демократијата со откажување на прелиминарните избори за да го прикрие когнитивниот пад на актуелниот претседател. Така, ја оставив партијата за да се кандидирам како независен.

Мејнстримот на американската политика и новинарство ја исмејуваше мојата одлука. Конвенционалната мудрост рече дека би било невозможно дури и да се кандидирам на гласачкото ливче како независен, бидејќи секоја држава поставува непремостлив сплет на правила за собирање потписи. Ќе ми требаат над милион потписи, нешто што ниту еден претседателски кандидат во историјата не го постигнал, а потоа ќе ми треба тим од адвокати и милиони долари за да се справам со сите правни предизвици од Демократскиот национален комитет на Демократската партија (DNC).

Негаторите ни рекоа дека го сакаме невозможното. Значи, првото нешто што сакам да ви кажам е дека им докажавме дека грешат. Го направивме тоа затоа што под радарот на мејнстрим медиумските органи, инспириравме масивно независно политичко движење, повеќе од 100.000 волонтери се појавија во акција, со надеж дека ќе можат да го вратат падот на нашата нација. Многумина работеа по 10 часа дена, понекогаш во снежни виулици и голема топлина.

Тие го жртвуваа семејното време, личните обврски и спиењето, месец по месец, поттикнати од заедничката визија за нацијата излечена од нејзините поделби, поставуваа трпези на црквите и пазарите на земјоделците. Тие одеа од врата до врата во Јута и во Њу Хемпшир.

Волонтерите собираа потписи во снежните бури, убедувајќи го секој поддржувач да застане на студот, да ги извади ракавиците и да се потпише читливо за време на топлотниот бран во Невада. Запознав висок, атлетски волонтер кој радосно ми кажа дека изгубил 25 килограми собирајќи потписи на топлина од 117 степени (фаренхајтови).

За да го финансираат овој напор, младите Американци ги донираа парите за ручек, а постарите граѓани се откажаа од својот дел од чековите за социјално осигурување. Нашата 50 државна организација ги собра тие милиони потписи и повеќе. Ниту една претседателска кампања во американската политичка историја никогаш не го направиле тоа, и затоа сакам да им се заблагодарам на сите оние посветени волонтери и да им честитам на персоналот на кампањата кој го координираше овој огромен логистички подвиг.

Вашите достигнувања се сметаа за невозможни. Но, направивте чудо. Го постигнавте она што сите експерти рекоа дека никогаш не може да се направи. Ја имате мојата најдлабока благодарност и никогаш нема да го заборавам тоа, не само за она што го направивте за мојата кампања, туку и за жртвите што ги направивте затоа што ја сакате нашата земја.

На сите им покажавте дека демократијата е сè уште можна овде, таа продолжува да опстојува во печатот и во идеалистичките човечки енергии кои сè уште цветаат под платното на занемарување и службена и институционална корупција.

Денес сум тука да ви го кажам тоа. Нема да дозволам вашите напори да одат на отпад. Тука сум да ви кажам дека ќе ги искористам вашите огромни достигнувања за да им служам на идеалите што ги споделуваме, на идеалите за мир, за просперитет, за слобода, за здравје, за сите идеали кои ја мотивираа мојата кампања.

Овде сум денес за да го опишам патот напред што го отворивте со вашата посветеност и со вашиот напорен труд. Сега во чесен систем, верувам дека ќе победев на изборите, во систем во кој татко ми и моите чичковци напредуваа со отворени дебати, со фер прелиминарни избори, со редовно закажана дебата, со фер прелиминарни избори и со вистински независни медиуми, неизвалкани од владината пропаганда и цензура и систем на непартиски судови и избирачки одбори, сè би било поинаку.

На крајот на краиштата, анкетите постојано покажуваа дека го победувам секој од другите демократски кандидати. Но, жал ми е што можам да кажам дека иако демократијата е сè уште жива на основата, таа стана нешто повеќе од слоган за нашите политички институции, за нашите медиуми и за нашата влада, и што е најтажно за мене, за Демократската партија.

Во име на спасувањето на демократијата, Демократската партија се нафати да ја разбие, немајќи доверба во својот кандидат.

DNC водеше континуирана правна војна и против претседателот Трамп и против мене. Секој пат кога нашите волонтери ги ставаа оние високи кутии со потписи потребни за да се качат на гласачкото ливче, DNC нè влечеше во суд, држава по држава, обидувајќи се да ја избрише нивната работа и да ја поништи волјата на гласачите кои ги потпишаа тие петиции. Таа распореди судии усогласени со DNC да ме исфрлат мене и другите кандидати од гласачкото ливче и да го фрлат претседателот Трамп во затвор.

Водеа лажни прелиминарни избори кои беа наместени за да се спречи каков било сериозен предизвик за претседателот Бајден. Потоа, кога очекувано измешаниот дебатен настап го забрза пучот во палатата против претседателот Бајден, истите тајни оперативци на DNC го назначија неговиот наследник, исто така без избори.

Тие поставија кандидатка која беше толку непопуларна кај гласачите што таа се откажа во 2020 година без да освои ниту еден делегат.

Мојот вујко и татко се гордееја со својот капацитет да одат на дуел со кој било противник во битката околу идеите, и би биле изненадени кога би дознале за претседателски кандидат на Демократската партија кој, како потпретседателот Харис, не се појавил во ниту едно интервју или средба без сценарио.

Ова е длабоко недемократско. Како луѓето да изберат кога не знаат кого избираат, и како тоа може да изгледа на остатокот од светот? Татко ми и вујко ми секогаш беа свесни за имиџот на Америка во странство поради улогата на нашата нација како шаблон за демократија, пример за демократските процеси и водач на слободниот свет. Наместо да ни ја покажат нејзината суштина и карактер, DNC и неговите медиумски органи создадоа наплив на популарност за потпретседателот Харис врз основа на ништо, без политики, без интервјуа, без дебати, само чад и огледала и балони во високо произведениот циркус во Чикаго.

Во Чикаго, демократските говорници го спомнаа Доналд Трамп 147 пати само на првиот ден од конвенцијата. На кого му треба политика кога го мразите Трамп?

Спротивно на тоа, на конвенцијата на RNC (Конвенција ан Републиканската партија), претседателот Бајден беше спомнат само два пати во четири дена.

Јас давам интервјуа секој ден. Многумина од вас ме интервјуираа. Секој што бара, може да ме интервјуира. Некои денови правам дури 10. Претседателот Трамп, кој всушност беше номиниран и победи на изборите, исто така прави интервјуа секојдневно. Како Демократската партија избра кандидат кој никогаш не дал интервју или не бил на дебата во текот на целиот изборен циклус? Го знаеме одговорот.

Тие го направија тоа со вооружување на владините агенции. Тоа го направија со напуштање на демократијата. Тоа го направија со тужба против опозицијата и со обесправување на американските гласачи. Она што најмногу ме алармира не е како Демократската партија ги води своите внатрешни работи или ги води своите кандидати.

Она што ме алармира е дека прибегнуваат кон цензура и контрола на медиумите, како и вооружување на федералните агенции. Кога американскиот претседател договара или целосно ги принудува медиумските компании да цензурираат политички говор, тоа е напад на нашето најсвето право, слободното изразување, и тоа е самото право врз кое почиваат сите наши други уставни права.

Претседателот Бајден се потсмеваше на убедливите 88% на Владимир Путин на руските избори, забележувајќи дека Путин и неговата партија го контролираат рускиот печат и дека Путин спречи сериозни противници да се појават на гласачкото ливче.

Овде, во Америка, DNC исто така ги спречи противниците да се појават на гласачкото ливче. Нашите телевизиски мрежи се изложија како органи на Демократската партија во текот на повеќе од една година. Во кампањата каде што мојот рејтинг достигнуваше на моменти високи 20 отсто, мејнстрим медиумските мрежи сојузници на DNC започнаа речиси совршено ембарго на интервјуа со мене за време на оваа 10-месечна претседателска кампања. За споредба, во 1992 година, независниот Рос Перот даде 34 интервјуа на главните мрежи.

Спротивно на тоа, во текот на шеснаесетте месеци откако се изјаснив, на ABC, NBC, CBS, MSNBC и CNN, заедно, имав само два интервјуа во живо. Наместо тоа, тие мрежи имаа континуиран порој на ударни парчиња со неточни, често гнасни пејоративи и клеветнички прилози за мене. Некои од истите тие мрежи и договараа со DNC за да ме оддалечат од дебатата.

Претставниците на тие мрежи се во оваа просторија во моментов, и јас ќе одвојам само еден момент да ве замолам да размислите за многуте начини на кои вашите институции ја отфрлија оваа навистина света одговорност: должноста на слободниот печат да ја чува демократијата и секогаш да ја предизвикува партијата на власт.

Наместо да го задржат тој став на жесток скептицизам кон власта, вашите институции се направија себеси владини гласноговорници и стенографи на органите на власта. Вие не предизвикавте деволуција на американската демократија, но можевте да го спречите тоа.

Цензурата на социјалните медиуми од страна на Демократската партија беше уште повеќе голо вежбање на извршната власт. Оваа недела, федералниот судија, Тери Доти, ја потврди мојата наредба против претседателот Бајден нарекувајќи го проектот за цензура на Белата куќа, цитат: „Најголемото чудно прекршување на Првиот амандман во историјата на Соединетите Американски Држави“. Одлуката на 155 страници детално објаснува како само 37 часа откако ја положи заклетвата, положувајќи заклетва дека ќе го почитува Уставот, претседателот Бајден и неговата Бела куќа отворија портал и потоа ги поканија ЦИА, ФБИ и ЦИСА, што е Агенција за цензура.

Тоа е центарот на индустрискиот комплекс за цензура, DHS, IRS и други агенции, тие ме цензурираат мене и другите политички неистомисленици на социјалните мрежи. Дури и денес, корисниците кои се обидуваат да објавуваат видеа од мојата кампања на Facebook или YouTube добиваат пораки дека оваа содржина ги прекршува стандардите на заедницата.

Два дена откако судијата Доти ја донесе својата одлука оваа недела, Фејсбук сè уште прикачуваше предупредувачки етикети на онлајн петицијата во која се повикува ABC да ме вклучи во претстојната дебата. Тие рекоа дека тоа ги нарушува стандардите на заедницата, стандардите на нивната заедница.

Мејнстрим медиумите некогаш беа чувари на Првиот амандман и демократските принципи и се приклучија на овој системски напад врз демократијата. Медиумите ја оправдуваат својата цензура врз основа на борба против дезинформациите, но владите и угнетувачите не ги цензурираат лагите. Тие не се плашат од лаги. Тие се плашат од вистината и тоа е она што го цензурираат.

И не сакам ништо од ова да звучи како лична жалба, бидејќи не е. За мене, сето тоа е дел од патување, и тоа е патување со кое се пријавив. Но, треба да ги направам овие забелешки, бидејќи мислам дека тие се критични за нас да го правиме она што треба да го направиме како граѓани во демократијата, да процениме каде сме во оваа земја и како сè уште изгледа нашата демократија и претпоставките за Раководството на САД низ целиот свет, и дали живееме?

Дали навистина сè уште сме пример за демократијата во оваа земја или ја направивме некаква шега? И еве ја добрата вест, додека мејнстрим медиуми ми ја негираа критичката платформа, тие не ги затворија моите идеи, кои особено процветаа меѓу младите гласачи и независните гласачи благодарение на алтернативните медиуми. Пред многу месеци, му ветив на американскиот народ дека ќе се повлечам од трката доколку станам спојлер што ќе го смени исходот на изборите, но нема шанси за победа.

Во срцето веќе не верувам дека имам реален пат до изборна победа наспроти оваа немилосрдна, систематска цензура и контрола на медиумите. Затоа, не можам, со чиста совест, да барам од мојот персонал и волонтерите да продолжат да работат долго време, или да барам од моите донатори да продолжат да даваат кога не можам искрено да им кажам дека имам вистински пат до Белата куќа.

Понатаму, нашите анкети постојано покажаа дека останувајќи на гласачкото ливче и државите на бојното поле, веројатно ќе ги предадам изборите на демократите со кои не се согласувам за повеќето егзистенцијални прашања, цензура, војна и хронични болести.

Сакам сите да знаат дека не ја прекинувам мојата кампања. Моето име, моето име, ќе остане на гласачкото ливче во повеќето држави. Ако живеете во сина држава, можете да гласате за мене без да му наштетите или да му помогнете на претседателот Трамп или потпретседателот Харис и црвените држави, истото ќе важи. Ве охрабрувам да гласате за мене, и ако доволно од вас гласаат за мене и ниту еден од кандидатите на поголемите партии не освои 270 гласа, што е сосема можно. Всушност, денес, нашите анкети покажуваат дека тие се изедначени на 269 спрема 269, а јас би можел сепак да завршам во Белата куќа на контигентни избори.

Но, во околу 10 држави од бојното поле каде што моето присуство би било спојлер, ќе си го тргнам името и веќе го започнав тој процес и ги повикувам гласачите да не гласаат за мене, тоа е со чувство на победа, а не на пораз. Ги прекинувам активностите во кампањата.

Не само што го направивме невозможното со собирање милион потписи, туку засекогаш го сменивме националниот политички разговор, хроничната болест, слободата на говорот, владината корупција, прекинувањето на нашата зависност од војна се префрлија во центарот на политиката.

Можам да им кажам на сите кои работеа толку напорно последните година и пол, ви благодарам за добро завршената работа.

Три големи причини ме натераа да влезам во оваа трка на прво место, првенствено, а тоа се главните причини што ме убедија да ја напуштам Демократската Демократска партија и да се кандидирам како независен и сега да му ја дадам поддршката на претседателот Трамп.

Причините беа слободниот говор, војната во Украина и војната против нашите деца.

Веќе опишав некои од моите лични искуства и борби со владиниот индустриски комплекс за цензура. Сакам да кажам еден збор за војната во Украина. Воено индустрискиот комплекс ни обезбеди познато оправдување за стрипови, како што прават за секоја војна. Тие ни велат дека треба да се  запре супер-негативецот, Владимир Путин, да ја нападне Украина, а потоа да се неговиот марш низ Европа.

Всушност, малата Украина е застапник во геополитичката борба, иницирана од амбициите на американските неокони или американската глобална хегемонија. Не го оправдувам Путин за инвазијата на Украина. Тој имаше други опции. Војната е предвидливиот одговор на Русија на непромислениот неоконски проект за проширување на НАТО за опкружување на Русија, непријателски чин.

Лековитите медиуми ретко им објаснуваа на Американците дека ние еднострано се оддалечивме од двата договори за средно нуклеарно оружје со Русија, а потоа ставивме нуклеарни ракетни системи во Романија и Полска. Ова е непријателски чин, а Белата куќа и Бајден постојано ја отфрлаа понудата на Русија за мирно решавање на оваа војна.

Војната во Украина започна во 2014 година кога американските агенции ја соборија демократски избраната влада на Украина и инсталираа избрана прозападна влада која започна смртоносна граѓанска војна против етничките Руси во Украина. Во 2019 година Америка се повлече од мировниот договор, договорот од Минск, за кој европските нации преговараа меѓу Русија и Украина.

И тогаш во април 2022 година сакавме војна. Во април 2022 година, претседателот Бајден го испрати Борис Џонсон во Украина за да го принуди претседателот Зеленски да го раскине мировниот договор што тој и Русите веќе го потпишаа, а Русите ги повлекуваа трупите од Киев и Донбас и Луганск.

И тој мировен договор ќе донесеше мир во регионот и ќе им овозможи на Донбас и Луганск да останат дел од Украина. Претседателот Бајден изјави тој месец дека неговата цел во војната е промена на режимот во Русија, неговиот секретар за одбрана, Лојд Остин истовремено објасни дека целта на Америка во војната е да ја исцрпи руската армија, да го деградира нејзиниот капацитет да се бори на кое било друго место во светот.

Овие цели, се разбира, немаат никаква врска со она што им го кажуваа на Американците за заштита на суверенитетот на Украина. Украина е жртва во оваа војна, и таа е жртва на Западот.

Оттогаш, откако го раскинавме тој договор, принудувајќи го Зеленски да го раскине договорот, го потрошивме цветот на украинската младина, дури 600.000 украински деца и над 100.000 руски деца. Тагувајте, тие загинаа, а инфраструктурата на Украина е уништена. Војната беше катастрофа и за нашата земја. Веќе потрошивме скоро 200 милијарди долари, а тоа се многу потребни долари во нашите заедници, заедниците кои страдаат низ нашата земја.

Саботажата на гасоводот „Северен тек“ и санкциите ја уништија индустриската база на Европа, која го формира нашиот бедем, националната безбедност, силна Германија со силна индустрија е многу, многу посилно одвраќање на Русија од Германија која е деиндустријализирана и претворена продолжена американска воена база. Ние ја туркаме Русија во катастрофален сојуз со Кина и Иран и сме поблиску до нуклеарна криза отколку во кое било време од 1962 година, а на неоконите и на Белата куќа се чини дека воопшто не им е грижа. Нашиот морален авторитет и нашата економија се во хаос, а војната доведе до појава на можности кои сега се закануваат да го заменат доларот како глобална резервна валута.

Ова е катастрофа од прва класа за нашата земја. Судејќи според нејзиниот воинствен, воинствен говор синоќа во Чикаго, можеме да претпоставиме дека претседателот Харис ќе биде ентузијастички застапник за оваа и за другите воени авантури на неоконцентрациите, а претседателот Трамп вели дека повторно ќе ги отвори преговорите со претседателот Путин и ќе стави крај на војната во текот на ноќта веднаш штом ќе стане претседател, и само ова би ја оправдало мојата поддршка за неговата кампања.

Минатото лето, се чинеше дека ниту еден кандидат не сакаше да преговара за брз крај на војната во Украина, да се справи со епидемијата на хронични болести, да ја заштити слободата на говорот, нашите уставни слободи, да го исчисти корпоративното влијание врз нашата влада или да им пркоси на неоконзервите и нивната агенда на бескраен воен авантуризам. Да, но сега еден од двајцата кандидати ги усвои овие прашања како свои, до тој степен што побара да ме прими во неговата администрација. Се разбира, зборувам за Доналд Трамп.

Помалку од два часа откако претседателот Трамп за влакно го избегна атентатот, Кали Минс ми се јави на мојот мобилен телефон, тогаш бев во Лас Вегас. Кали е веројатно водечки застапник за безбедност на храната, за регенерација на почвата и за ставање крај на епидемијата на хронични болести што го уништува здравјето на Америка и ја уништува нашата економија. Кали ја разоткри подмолната корупција во FDA и NIH, HHS и USDA што ја предизвика епидемијата.

Кали работеше и исклучуваше за мојата кампања, советувајќи ме за тие теми од самиот почеток, и тие теми беа мојот примарен фокус во последните 20 години, бев воодушевен кога Кали ми кажа тој ден дека тој исто така го советувал претседателот Трамп.

Тој ми рече, претседателот Трамп сакаше да разговара со мене за хронични болести и други теми и да ги истражи патиштата за соработка. Тој ме праша дали ќе се сретнам со претседателот. Претседателот Трамп ми телефонираше неколку минути подоцна и се сретнав со него следниот ден.

Неколку недели подоцна, повторно се сретнав со претседателот Трамп и членовите на неговото семејство и најблиските советници во Флорида во серија долги, интензивни дискусии. Бев изненаден кога открив дека сме усогласени за многу клучни прашања.

На тие средби тој предложи да ги здружиме силите како Партија за единство. Разговаравме за тимот на ривали на Абрахам Линколн. Тој аранжман би ни овозможил да не се согласуваме јавно и приватно, доколку е потребно за прашања околу кои се разликуваме додека работиме заедно на егзистенцијалните прашања за кои сме во согласност.

Бев жесток критичар на многу од политиките за време на неговата прва администрација. Сè уште има прашања и пристапи за кои продолжуваме да имаме многу сериозни разлики. Сепак, ние сме усогласени едни со други за други клучни прашања, како што се завршувањето на војните засекогаш, завршувањето на епидемиите на детските болести, обезбедувањето на границата, заштитата на слободата на говорот, разоткривањето на корпоративното заробување на нашите регулаторни агенции, извлекувањето на американските разузнавачки агенции од бизнисот со пропаганда и цензурирање и надгледување на Американците и мешање во нашите избори.

По мојата прва дискусија со претседателот Трамп, неуспешно се обидов да отворам слични дискусии со потпретседателот Харис. Потпретседателот Харис одби да се сретне, па дури и да разговара со мене. Суспендирањето на мојата кандидатура е тешка одлука за мене, и убеден сум дека тоа е најдобрата надеж за ставање крај на војната во Украина и за ставање крај на епидемијата на хронична болест која одвнатре ја еродира виталноста на нашата нација и конечно, за заштита на слободата на говорот.

Чувствувам морална обврска да ја искористам оваа можност за да спасам милиони американски деца пред се. Во случај некои од вас да не сфатат колку е тешка состојбата на здравјето на нашите деца и хроничната болест воопшто, би ве повикал да го погледнете неодамнешното интервју на Такер Карлсон со Кели значи и неговата сестра, д-р Кејси значи, која е најдобриот дипломиран од нејзиниот клас на Медицинскиот факултет Стенфорд.

Ова е прашање што нè засега сите нас многу подиректно и подитно од кое било прашање на културна војна и сите други прашања со кои се опседнуваме и кои ја распарчуваат нашата земја, ова е најважното прашање, затоа има потенцијал да донесе ние заедно.

Затоа, дозволете ми да споделам малку за тоа зошто верувам дека е толку итно денес, трошиме повеќе за здравствена заштита од која било земја на Земјата, двојно повеќе отколку што плаќаат во Европа, а сепак имаме најлоши здравствени резултати од која било нација во светот.

Ние сме на 79-то место по здравствените резултати, зад Костарика, Никарагва и Монголија и други земји. Никој нема оптоварување со хронични болести како ние. И за време на епидемија на Ковид, имавме најголем број на мртви од која било земја во светот. Имавме 16% од смртните случаи од Ковид, а имаме само 4,2% од светското население. И ЦДЦ вели дека тоа е затоа што ние сме најболните луѓе на Земјата.

Имаме највисока стапка на хронични болести на земјата, а просечниот Американец кој починал од Ковид имал 3,8 хронични заболувања. Значи, тоа беа луѓе кои имале колапс на имунолошкиот систем, кои имале митохондријална дисфункција, и ниедна друга земја нема вакво нешто. Две третини од возрасните и децата Американците страдаат од хронични здравствени проблеми. Пред 50 години бројот беше помал од 1%

Значи отидовме од 1% на 66% во Америка. 74% од Американците сега се со прекумерна тежина или дебели, како и 50% од нашите деца.

Дебелината беше речиси непозната во Јапонија, стапката на дебелина кај децата е 3% во споредба со 50% кај нас годишно. Половина од Американците имаат преддијабетес или дијабетес тип два. Кога мојот вујко беше претседател, јас бев момче, малолетничкиот дијабетес практично не постоеше.

Типичен педијатар би видел еден случај на дијабетес во текот на целата своја кариера, 40 или 50 години кариера, а денес, едно од секои три деца што минуваат низ вратата од неговата канцеларија е дијабетичар или преддијабетичар, а митохондријалното пореметување предизвикало дијабетес, што исто така предизвикува Алцхајмерова болест, која сега е класифицирана како дијабетес, и ја предизвикува оваа земја повеќе од нашиот воен буџет.

Секоја година се случува експлозија на невролошки заболувања кои никогаш не сум ги видел како дете, АДД, АДХД, доцнење на говорот, доцнење на јазикот, Туретов синдром, нарколепсија, АСН, Аспергеров, аутизам. Во 2000 година, стапката на аутизам беше еден на 1500. Сега, стапките на аутизам кај децата се еден на 36, според ЦДЦ; на национално ниво, никој не зборува за ова.

Едно од секои 22 деца во Калифорнија има аутизам, и ова е криза во која 77% од нашите деца не можат да бидат премногу инвалиди за да служат во војската на Соединетите Држави. Што се случува со нашата земја, а зошто ова не е секој ден на насловните страници?

Никој друг во светот не го доживува ова. Ова се случува само во Америка.

Ова е промена на инцидентите. Во мојата генерација, ние сме 70-годишни мажи, стапките на аутизам се околу еден на 10.000. Во генерацијата на моите деца – еден од 34. Ќе повторам во Калифорнија, еден од 22. Зошто дозволуваме ова да се случи? Зошто дозволуваме тоа да им се случи на нашите деца?

Ова се најскапоцените средства што ги имаме во оваа земја. Како да дозволиме тоа да им се случи? Околу 18% од американските тинејџери сега имаат заболување на замастен црн дроб. Тоа е исто како еден од секои пет од таа болест кога бев дете, ги погодуваше само алкохоличарите во доцна фаза кои беа постари, стапките на рак се зголемуваат вртоглаво, а кај младите и старите, ракот кај младите возрасни е зголемен за 70,79%.

Една од четири Американки зема антидепресиви. 40% од тимовите имаат тинејџери со дијагноза за ментално здравје, а 15% од средношколците се на Adderall, а половина милион деца на SSRI.

Значи, што го предизвикува ова страдање? Ќе наведам двајца виновници, првиот и најлошиот е ултра обработената храна. Околу 70% од исхраната на американските деца е ултра обработена што значи индустриско произведена во фабрика. Оваа храна се состои првенствено од преработен шеќер, ултра-обработени житарки и масла од семки.

Лабораториските научници кои формираат многу од нив, порано работеле за индустријата за цигари, која ги купила сите големи прехранбени компании во 1970-тите и 80-тите години, распоредила 1000 научници за да дознаат хемикалии, нови хемикалии, за да ја направат храната позависна. А овие состојки не постоеле пред 100 години. Тие луѓе не се биолошки прилагодени да ги јадат.

Стотици од овие хемикалии сега се забранети во Европа, но сеприсутни во американската преработена храна. Вториот виновник се токсичните хемикалии во нашата храна, нашите лекови, во нашата животна средина, пестициди, адитиви за храна, фармацевтски лекови и токсичен отпад кои продираат во секоја клетка од нашето тело.

Овие напади врз клетките и хормоните на нашите деца се непопустливи и именуваат само еден проблем, многу од овие хемикалии го зголемуваат естрогенот бидејќи се млади. Децата внесуваат толку многу од овие хормонски нарушувачи. Стапката на пубертет во Америка сега се јавува на возраст од 10 до 13 години, што е шест години порано од пубертетот кај девојчињата во 1900 година, нашата земја ги има најраните стапки на пубертет од кој било континент на земјата.

И не, ова не е затоа што е подобра исхраната. Ракот на дојката е исто така поттикнат од естроген, а сега погодува една од осум жени. Ние масовно ги труеме сите наши деца и нашите возрасни, имајќи ја предвид тешката човечка причина за оваа трагична епидемија на хронична болест, се чини речиси бесмислено да се спомене штетата што ја нанесува на нашата економија, но ќе кажам дека ги осакатува финансиите на нацијата .

Кога мојот вујко беше претседател, нашата земја потроши 0 долари за хронични болести. Денес, владините трошоци за здравствена заштита се речиси сите за хронични болести, и тоа е двојно повеќе од воениот буџет, и тоа е најголемиот буџет во светот. Хроничните болести чинат повеќе за економијата како целина, чинат барем 4.000.000.000.000 долари. Пет пати повеќе од нашиот воен буџет.

Патем, ги труеме сиромашните. Систематски ги труеме малцинствата низ оваа земја.

Индустриските лобисти се погрижија поголемиот дел од програмата за ручек со бонови за храна, околу 70% од боновите за храна и 70 или 77% од училишните ручеци да бидат преработена храна. Нема зеленчук. Нема ништо што би сакале да јадете. Ние само ги труеме најсиромашните граѓани и затоа тие го имаат најголемото оптоварување со хронични болести од било кој.

Истата прехранбена индустрија лобираше за да се осигура дека речиси сите земјоделски субвенции се за стоковите култури кои се суровина на преработената прехранбена индустрија. Овие политики ги уништуваат малите фарми и ги уништуваат нашите почви. Даваме, даваме, мислам, осум пати повеќе субвенции за тутунот и даваме за овошје и зеленчук.

Нема смисла ако сакаме здрава земја. Добрата вест е дека можеме да го промениме сето ова. Можеме да го промениме многу, многу брзо. Америка може повторно да стане здрава. За да го направиме тоа, треба да направиме три работи.

Прво, треба да ја искорениме корупцијата во нашите здравствени агенции. Второ, треба да ги промениме стимулациите во нашиот здравствен систем. И трето, треба да ги инспирираме Американците повторно да бидат здрави.

80% од грантовите на НИХ (Националниот институт за здравје) одат на луѓе кои имаат конфликт на интереси. Џо Бајден штотуку назначи нов панел на НИХ за да одлучува за препораките за храна. И сите тие се луѓе кои се од индустријата. Сите тие се луѓе од компаниите за преработена храна. Тие одлучуваат што Американците ќе јадат, а сите тие се корумпирани и конфликтни поединци. Овие агенции – FDA, USDA и CDC – се контролирани од гигантски профитни корпорации.

Седумдесет и пет проценти од финансирањето на ФДА не доаѓа од даночните обврзници; доаѓа од фармацевтските агенции, а фармацевтските директори, консултанти и лобисти влегуваат и излегуваат од овие агенции.

Со поддршката на претседателот Трамп, ќе го променам тоа. Ќе ги екипираме овие агенции со чесни научници и лекари кои се ослободени од финансирање од индустријата. Ќе се погрижиме одлуките на потрошувачите, лекарите и пациентите да бидат информирани од непристрасна наука. Болно дете е најдоброто нешто за фармацевтската индустрија за американските деца или возрасните се разболуваат со хронична состојба, тие се ставаат на лекови цел живот.

Замислете што се случило кога. Medicare почнува да плаќа за Ozempic, кој чини 1.500 долари месечно, а се препорачува за деца на возраст од шест години. Да го понудиме за состојбата на дебелина која е целосно превентивна и едвај постоела пред 100 години, а 74% од Американците се дебели.

Цената ако сите го земаат нивниот рецепт Оземпик е 3 трилиони долари годишно. Ова е лек кој го произведува Ново Нордиск, најголемата компанија во Европа. Тоа е данска компанија, а данската влада не го препорачува. Се препорачува промена во исхраната за лекување на дебелината и вежбање.

И кај нас сега препораката е за Оземпик за деца на шест години. Ново Нордиск е најголемата компанија во Европа, и практично целата нејзина вредност се заснова на нејзините проекции за тоа што ќе продаде. Во тоа го калкулира и Оземпикот што ќе и продаде на Америка и имаме лобисти за храна кои имаат предлог-закон пред Конгресот денес дека е поддржан од Белата куќа, поддржан од потпретседателот Харис и претседателот Бајден за да се дозволи ова да се случи: Овој трошок од 3 трилиони долари што ќе ја банкротира нашата земја.

Ние за мал дел од таа сума, можевме да купиме органска храна за секое американско семејство три оброци на ден и целосно да го елиминираме дијабетесот. Ќе ја вратиме здравата храна на училишните ручеци. Ќе престанеме да ја субвенционираме најлошата храна со нашите земјоделски субвенции. Ќе извадиме токсични хемикалии од нашата храна, ќе го реформираме целиот систем на храна, а за тоа ни треба ново раководство во Вашингтон, бидејќи за жал, и демократите и републиканските партии се во сојуз со големите производители на храна и со фармацевстките компании.

Потпретседателот Харис не изрази интерес за решавање на ова прашање. Уште четири години демократско владеење ќе ја заокружи консолидацијата на корпоративната и неоконтролисната моќ, а нашите деца ќе бидат тие што најмногу ќе страдаат.

Се вклучив во борба со хронична болест пред 20 години, не затоа што одбрав или сакав. Тоа во суштина беше наметнато врз мене. Тоа беше прашање што требаше да биде централно за еколошкото движење. Јас бев централен лидер во тоа време, но тоа беше нашироко игнорирано од сите институции, вклучително и невладините организации, кои требаше да ги штитат нашите деца од токсини.

Тоа беше прашање за сираци, а јас имав слабост кон сирачињата. Гледав генерации деца како се разболуваат и повеќе. Имав 11 браќа и сестри и јас имав седум деца. Бев свесен за тоа што се случува во нивните училници и со нивните пријатели, и ги гледав овие болни деца, овие оштетени деца во таа генерација, речиси сите се оштетени, а никој од власта не се грижеше или воопшто не забележуваше.

Цели 19 години, секое утро се молев Бог да ме стави во позиција да ставам крај на оваа несреќа. Кризата со хроничните болести беше една од основните причини за моето кандидирање за претседател, заедно со ставањето крај на цензурата во војната во Украина, тоа е причината поради која донесов потресна одлука да ја прекинам кампањата и да го поддржам претседателот Трамп.

Оваа одлука е мачна за мене поради тешкотиите што ги предизвикува мојата сопруга и моите деца и моите пријатели, но имам сигурност дека тоа е она што сакав да го направам и таа сигурност ми дава внатрешен мир, дури и во бури. Ако ми се даде шанса да ја поправам кризата со хроничните болести и да го реформирам нашето производство на храна, ветувам дека во рок од две години, ќе гледаме како драматично се намалува товарот на хроничните болести.

Ќе ги направиме Американците повторно здрави. За четири години Америка ќе биде здрава земја. Ќе бидеме посилни, поотпорни, пооптимисти и посреќни. Нема да пропаднам во тоа.

На крајот на краиштата, иднината, како и да се случи, е во Божјите раце и во рацете на американските гласачи и оние на претседателот Трамп.

Ако претседателот Трамп биде избран и го почитува својот збор, ќе исчезне огромниот товар на хроничната болест која сега ја деморализира и банкротира земјата. Ова е духовно патување за мене, ја донесов мојата одлука преку длабока молитва, преку тврдоглава логика и се запрашав, какви избори треба да направам за да ги максимизирам шансите да ги спасам децата на Америка и да го вратам националното здравје?

Чувствував дека ако ја одбијам оваа можност, нема да бидам. Да се ​​погледнам во огледало, знаејќи дека можев да спасам животи на безброј деца и да ја сменам епидемијата на хронични болести во оваа земја. Имам 70 години. Можеби имам уште една деценија да бидам ефективен.

Не можам да замислам дека претседателот Харис, ќе ми дозволи мене или на кој било да ги реши овие, овие тешки проблеми. По осум години претседател Харис, секоја можност да го поправам проблемот ќе ми биде надвор од дофатот засекогаш.

Претседателот Трамп ми кажа дека сака ова да биде негово наследство. Избирам да верувам дека овој пат тој ќе го следи ова, неговите најголеми донатори, неговите најблиски пријатели и сите ја поддржуваат оваа цел.

Моето приклучување кон кампањата на Трамп ќе биде тешка жртва или мојата сопруга и децата, но вредно ако има макар и мала шанса да ги спасам овие деца. На крајот на краиштата, единственото нешто што ќе ја спаси нашата земја и нашите деца е ако избереме да ги сакаме нашите деца повеќе отколку да се мразиме.

Затоа ја започнав мојата кампања за обединување на Америка.

Татко ми и вујко ми оставија таков траен белег на карактерот на нашата нација, не толку поради некоја посебна политика што ја промовираа, туку затоа што беа во можност да инспирираат длабока љубов кон нашата земја и да го зајакнат нашето чувство за себе како национален заедница која ја држат заедно идеалите.

Тие беа во можност да ја стават својата љубов во намерите и срцата на обичните Американци и да го обединат националното популистичко движење на Американците: црнци и белци, Хиспано, урбани и рурални Американци и инспирираа наклонетост и љубов и големи надежи и култура на добрина што продолжи да зрачи меѓу Американците од нивната меморија.

Тоа е духот на кој ја водев мојата кампања и што имам намера да го внесам во кампањата на претседателот Трамп. Наместо витриол и поларизација, ќе апелирам на вредностите кои не обединуваат, на целите кои би можеле да ги постигнеме да не сме еден на друг во врат.

Најобединувачка тема за сите Американци е тоа што сите ги сакаме нашите деца, ако сите се обединиме околу тоа прашање сега, конечно можеме да им ја дадеме заштитата, здравјето и иднината што ја заслужуваат.

Ви благодарам многу на сите. Благодарам.