(професор по античка култура во Израелскиот библиски центар, експерт по библиски студии и рано христијанство)
Во Првото послание до Коринтјаните, 14 глава, стих 34 (1 Кор. 14:34), светиот апостол Павле вели:
„…Жените ваши по црквите да молчат: ним не им е допуштено да зборуваат, туку да се потчинуваат како што вели Законот“.
Постојат неколку големи проблеми со овие редови на апостолот.
Прво, никаде Еврејскиот закон не забранува жени да зборуваат на јавни собири или во храмовите, односно во црквите. Павле, кој е добро едуциран Евреин, сигурно го знаел ова. Всушност, постоел закон што им забранувал на жените да зборуваат, да гласаат и да имаат власт над мажите со извршување јавни функции. Но, тоа не бил еврејски, туку римски закон. Оттука, овие зборови би звучеле далеку поверодостојно доколку ги напишал некој друг, било кој друг освен еврејскиот апостол Павле.
Второ, во многу прилики во текот на своите патувања и писма, апостол Павле ја афирмирал идејата дека жените можат да проповедаат, со тоа и да зборуваат во храмовите (Рим 16: 3-4; 1 Кор. 16:19; сп. Дела 16: 11-40; 18:26). Впрочем, самиот Павле вели дека ако верувате во Христос, верувате и во неговата проповед дека меѓу луѓето нема место за раздвојување или дискриминација:
„Нема веќе ниту Јудејци, ниту Елини, нема ниту роб, ниту слободен човек, нема ниту машко, ниту женско; зашто сите сте едно во Христос Исус“. (Гал. 3:28)
Во 1. Коринтјаните 11:5, 6 тој напишал дека главата на жената мора да биде покриена додека таа се моли или пророкува на јавно собрание:
„… А пак секоја жена која се моли или пророкува гологлава, ја срамоти главата своја зашто тоа е исто како да е истрижена. Ако жената не сака да се покрива, тогаш нека се стриже, ако пак е грдо за жена да се стриже или бричи, тогаш нека се покрива!“
Прашањето не беше, значи, дали жената може да зборува и да поучува, туку како тоа треба да се направи на начин што ќе биде исправен пред Бога, ангелите и луѓето од Коринт.
Кога ги читаме писмата на Павле, треба да имаме предвид дека 1 Коринтјаните не беа почетокот на оваа преписка. Павле им напиша најмалку едно писмо на Коринтјаните пред тоа (1. Кор. 5: 9), а раководството на Коринт исто така му возврати со писмо (1. Кор. 7: 1). Затоа е многу веројатно дека напишаното во 1 Кор. 14:34-35 е цитат од писмото што коринтското машко раководство му го упатило на Павле. Тоа беше нивниот предлог за тоа како да се воведе ред во нарушувачката практика на некои жени во црквите додека се молат или пророкуваат. Павле, сепак, не се согласил.
Ако на овој текст се гледа како цитат, тогаш предизвикот во 1 Кор. 14:36 што Павле му го упати на машкото раководство во Коринт има совршена смисла:
„Зар од Вас (мажите) излезе словото Божјо?! Или, пак, само до вас (мажите) стигна?! “
Се-машкото раководство на коринтското христијанско собрание-црква не беше да забранува (жени) да зборуваат на други јазици, а и самите да бидат охрабрени да пророкуваат, како што правеа веќе жените меѓу нив:
„Затоа, браќа мои, искрено посакувајте да пророкувате и не забранувајте да се зборува на други јазици. Но, сите работи мора да се направат правилно и на уреден начин “. (1. Кор. 14: 39-40)
Затоа, решението на Павле не беше да се исклучи половина од христијаните од црковниот собир и од можноста да го примат Светиот Дух, туку да се осигура дека тоа е направено на почитуван, правилен и уреден начин.
Дали Павле беше во право за жените? Апсолутно! Неговите коринтски противници не беа.
