Маријана Марков (12) од Медведичке, во близина на Нови Вир, напиша состав, кој ја расплака Хрватска и потоа целиот регион.
Со нејзиниот состав се натпреваруваше пред неколку месеци во Лидран, во кој пиша за своето детство без многу работи без кои многу нејзини врсници не можат да го замислат денот. Маријана нема мобилен телефон, нема компјутер, нема интернет.
Таа е одлична ученичка, а сега преку добротворната акција на Здружението на занаетчии Молве доби лаптоп, печатач и мобилен телефон. Нејзиниот состав ги расплака и нејзините другари од клас.
Девојчето редовно им помага на родителите во земјоделство. „Сакам да чистам, да ги измијам садовите, да наберам грав, пченка. Тоа е мојот живот “, вели оваа скромна девојка која е многу активна во воннаставни активности.
Ова е нејзиниот состав:
Јас сум Маријана.
Не ме познавате? Вистината е, јас не сум на Инстаграм или Фејсбук. Не четам, не снепам. Ако сакате да ме запознаете, можете да дојдете кај мене. До мојата улица или училиште. Или мавнете ми додека чекам на автобуската станица. Лесно ќе ме препознаете. Јас сум таа што нема мобилен телефон во нејзините раце. И јас ќе ви мавтнам на вас. Имав многу проблеми во животот. Во градинка ме исмеваа и ми велеа дека не сум за во училиште.
„Сега ќе ги покажам на нив“, си помислив, тргнувајќи во прво одделение. „Ако го сакам тоа, тогаш можам“. И, еве сум во една успешна приказна во петто одделение. Понекогаш ме прашуваат која е тајната на мојот успех кога не можам да извршам толку многу училишни задачи, а по се имам петки. „Погледнете на Интернет, гледајте го видеото до крај, направете презентација…“ се вообичаени зборови на наставниците што ги слушам на училиште. Ништо од ова не можам да направам дома.
Затоа одговорите што не ги знам ги барам во книги, списанија, учебници или ја прашувам сестра ми. Дури ги прашувам мама и тато. И покрај тоа што немам лаптоп, немам таблет, немам мобилен телефон, немам интернет врска, сепак наоѓам начин и ја исполнувам секоја задача. „Пребарувајте по клучни зборови па донесете ја вам најубавата фотографија од Светскиот куп…“, а јас во тетратка цртам хрватско знаме, маичка и фудбалска топка. И нема проблем. Сите се среќни. Тајната на мојот успех е и внимателно слушање и гледање во наставникот. Не затоа што тие се убави и имаат одлична маица или панталони, туку затоа што внимателно ги следам додека се обидуваат да ја толкуваат лекцијата што ја подготвиле за нас. Понекогаш не разбирам дека моите браќа и пријател едвај ги чекаат празниците, а јас токму спротивното: едавј чекам за училиште. Таквите се луѓето – некој мисли вака, други онака. Сметам дека не можеме сите да бидеме исти. Ако сите го сакаа училиштето, тогаш наставниците не би требало да се мачат со оние што не го сакаа тоа.
Признавам дека понекогаш ми е жал што сум во ваква ситуација без Интернет. На пример, тешко ми е да дознаам каква белешка или оценка сум добила од некој испит затоа што не можам до е- дневникот. Тажна сум затоа што не можам однапред да ги дознаам датумите за пишување испити. А кога бевме на излет, немав со што да се фотографирам, па не можев на моето семејство да му прикажам фотографии од разгледување на Сплит, Трогир и водопадите на Крка. Не ми беше сеедно. Им донесов магнет. За мене е важно семејството. Ќе се сетам дека има деца кои немаат семејство. Како би била нивната приказна за детството? Јас се жалам што немам Интернет, а некои немаат ниту семејство… кога размислувам за тоа, сфаќам дека моето детство е добро! А на тој интернет има навистина луди работи. За мене е неверојатно што едно јајце добива педесет милиони лајкови! Тоа ми го кажа пријателка. Јас дури и не знам што да мислам за тоа. Ме ме учеа дека јајцето е вредна и вкусна храна …Ги убедувам моите родители да ми купат барем мобилен телефон, но тато само ќе одмавне со раката и ми вели: „Што ќе ти тоа, имаш сè, а ти би била нешто посебно… немам ни јас“. И што можам јас? Среќна сум дури и без мобилен телефон.
Класната ми вели дека токму поради тоа сум посебена, а јас за тоа не сум размислувала на тој начин. Имам добри оценки, ги сакам сите предмети и сакам да учам. Не знам како би изгледало моето растење и каква ученичка би била ако имав Интернет. Уште подобра? Полоша? Не знам Јас навистина не знам.
