ГРУЕВСКИ, ПОСЛЕДЕН ПАТ ЗА „ПЛАЦЕВИ НА ВОДНО“: Камчев жртвува три стана плус олеснувања во Империја, а Ивановски два, за да се оправда процесот против мене

Никола ГРУЕВСКИ

Ова е веројатно последна моја објава околу политичкиот прогон во предметот “Плацеви Водно”. На едно место едно резиме на сите факти, лаги, нелогичности, игри, местенки… Наменет е за оние кои ги интересира и ја следат темата, прилагодено колку што е можно на јазик разбирлив за секого. Судиите знаат да судат според докази, а не по претпоставки, но ако имаат дозвола од власта или ако се охрабрат да и се спротистават.

1.Од законско процедурален и формален аспект предметот незаконски и со лага на обвинитеството беше прифатен да се суди од т.н.судија на претходна постапка кој одлучува дали се исполнети законските претпоставки за некој предмет воопшто да се прифати да се суди.

Според законот за да еден предмет влезе во судска расправа треба осомничениот пред да се обвини да биде повикан на распит и да даде исказ. Ако тоа не е можно од било која причина, се запира постапката, додека не стане можно. Обвинителството, правдајки се на наводна наводна техничка грешка во дописот до судот, а всушност суштинска повреда во која тврдат дека сум дал изјава, го измами судот дека е извршен распид и така предметот влезе во судење. Значи од старт криво насадено дрво.

На почетокот на судењето тоа му беше предочено на судијата, но тој одговорил дека по тоа прашање ќе се произнесе кога ќе ја изрече пресудата.

Предметите со вакво прекршување секогаш паѓаат пред Судот за човекови права во Стразбург, но поминуваат години за тоа, па кога е во прашање политички прогон, власта е задоволна бидејки го постигнала моменталниот планиран ефект.

Согласно македонските закони, судиите се обврзани да ја следат праксата на судот во Стразбург и прекршокот во тој дел, е основ за разрешување од судија сега или во иднина. Јавноста ќе види дали судот во овој предмет ќе гја следи праксата во Стразбург или очекувањата на власта под чии производ е овој конструиран предмет.

2.Политичката пресметка на власта со мене и со повеќе други неистомисленици се одвива преку обвинителството и судот. Имаат и силна медиумска поддршка. Како и поддршка на некои квази експерти и т.н. аналитичари. Единствено што немаат се аргументи и докази.

Обвинението е дека сум земал партиски пари и со нив прикриено на име на други лица и фирми сум купил имот.
Претставници на партијата во судот потврдија дека немаат констатирано никаков кусок на пари и во ниту еден ревизорски извештај не се појавило вакво нешто, така што партијата кажа дека нема оштетно побарување.

Обвинителството исто така не посочи доказ дека сум земал, како сум земал и кога сум земал партиски пари за купување на имот. Само онака кажаа дека сум земал. Ништо повеќе од тоа, а се работи за над 1,3 милиони евра. Значи никаков доказ за потекло на наводните пари со кои наводно сум купувал имот, што е лага.
Тој имот за кои невешто направиле конструкција е едно земјиште од околу 11 илјади метри квадратни, уште едно од околу 2.700 метри квадратни и два стана едниот околу 65мкв а вториот околу 45мкв, кои ги користам и за кои имам валиден договор за закуп.

На крајот на постапаката, кога сватија дека предметот е целосно без елементарни докази, празен и јавноста им се потсмева, па дури и нивните подржувачи, во последне момент набрзина направија нова спогодба со едед од обвинетите, кој и официјано е најбогатиот човек во Македонија (Јордан Камчев). Тој до тој момент им беше таргет за политички прогон исто како и јас и го малтретираа цели 8-9 месеци во притвор за да го прикажат како криминалец и виновен, делумно од одмаздолљубие за објавените снимки од предметот Рекет и делумно да го направат соработник. Тој од почетокот на постапката до пред самиот крај тврдеше дека немал никаква врска со мене, ниту јас со земјиштето, што е точно. Тоа го слушнавем и од audio снимкитеод два телефонски разговори водени во фебруари 2021 година кога предметот е во фаза на истрага и кои се појавија на Youtubeканалот The true above all.

Така, со новиот договор, обвинителството го смени обвинението, едно лице од опкружувањето на Камчев го ослободи (неговата мајка), за него побара најминимална казна исто како и за луѓето околу него затоа што ја прифатија уцената да му помогнат на обвинителството и прстот да го вперат кон мене. Во договорот направен во обвинитеЛството информациите говороат дека влезени се и други пазарења околу предметот Империја каде исто така Камчев беше таргет на обвинителството.

По направениот нов договор, измислија уште еден нов сведок, зет од сестра на Камчев, кој кажа дека имал фирма со три стана кои незнаел како се нашле на неговата фирма и не ги чуствувал за свои и дека други луѓе му рекле дека требало да бидат наменети за мене. Сепак, чесно кажа и дека јас и тој иако сме се познавале и среќавале никогаш не сме разговарале на таа тема, ниту сум побарал нешто од него на таа тема. Единствениот кој му го потврди ова е неговиот шура и обвинет во предметот Ј.Камчев кој практично во обид да се спаси себе и неговите луѓе, ја направи спогодбата со обвинителството со која направија нова конструкција, различна од првичната. Другиот обвинет кој наводно му кажал дека тие станови се за мене, категорично го негираше тоа во судот. Така отприлика изгледа овој предмет во кој ниту еден сведок директно не ме прозива мене дека било што разговарал со мене за сиот овој имот, дека сум давал или земал пари, дека сум барал било какви услуги од ваков тип и слично. Идејата на овој договор во последен момент е и покрај промената на изјавата ма Ј.Камчев насочена против мене, истиот да жртвува три негови и на неговиот зет стана на Водно, како што Александар Ивановски својата слобода одлучи да ја купи со два помали стана и едно земјиште од 2.700мкв. Се заедно тоа да се заплени и да се прикаже како запленет мој имот, поточно како имот кој требало да ми прпадне, а со цел од истото владејачката партија да прави политичка пропаганда.

Основна работа во било која судска постапка за обвинение како ова, каде ме теретат за перење пари и против правно збогатување, е да има обрт на пари, плаќања од мене и на мене. Кога со матерјални докази би докажале дека сум внел пари а во случјот и би земал назад, бидејки едното земјиште за кое ме теретат е продадено, но и кога би го нашле изворот на тие пари, тогаш предметот е со докази. Кога би нашле докази дека наводниот скриен имот е мој и на мое име, исто така би имале докажан случај. Кога би нашле барем еден сведок кој би ме посочил директно мене дека сум побарал да ми купи нешто на негово име со од мене дадени пари и тоа би било нешто иако не доволно за прогласување виновен. Такви се законите во целиот свет и во Македонија. Но, ништо од ова нема. Комплетно ништо. Нула.

Обвинителството побара меѓународна правна помош од Кипар, за движењето на парите за купувањето на земјиштет од околу 11.000. Одговорот пристигна и обвинителството согласно законот го сподели со судот и одбранта. Во документот стои дека никакви пари во кеш (готовина) не се уплаќани на фирмата-мајка сопственик на земјиштето. Приходите на фирмата се од нејзиното редовно работење и непостои ниту физичко лице, ниту фирма од Македонија, ниту било какво правно или физичко лице кое на било кој начин е поврзано со мене а кое уплатило средства на оваа фирма-мајка сопственик на земјиштето со име Сирах Лимитид.

Значи таа фирма си формирала фирма во Македонија, фирма ќерка, и префрлила пари и со тие пари се купило тоа земјиште. За директор го назначиле Ристо Новачевски кој дал изјава во обвинителството дека немам никаква врска со ова земјиште и дека за директор е поставен по препорака на негов пријател од Македонски телекомуникации, за подоцна кога ќе го стават и подржат некое време во притвор, под притиоск и уцена мене да ме посочи дека јас сум го препорачал, а во последната изјава на крајот на судењето уште и да додаде дека јас сум сакал да правам градена фирма.

Да потсетам дека во правната теорија и пракса, исказите на обвинетите не се земаат за докази бидејки се цени дека може и да се лажни заради себе спасување, така што изјаваите на Ј.Камчев, Р.Новачевски и другите обвинети во нормално судство не би биле никаков доказ, но сепак им требаа заради замајување на јавното мислење.

Во таква ситуација, обвинителството немаше ниту еден матерјален доказ и ниту еден сведок кој директно ме посочува мене во смисла дека сум побарал нешто од него/неа во правец на купување и продавање имот, уплата или давање и исплата или земање на пари, барање да ми прикрие мој имот и слично. Се се сведува на рекла-казала на 2-3 сведока кои кажуваат дека некој друг ме посочил мене дека ќе сум бил сопственик на имотот, ама иако ме знаеле и се среќавале со мене, јас никогаш ништо не сум побарал од нив, ниту сме разговарале за тоа. На тој начин, всушност овие сведоци на обвинителството станаа сведоци во моја полза, нормално ако имаме судство кое суди по докази.

Така е и со помалото земјиште од 2700 метри квадратни, за кое и самиот сведок Александар Ивановски кажа дека по наводна сугестија на Сашо Мијалков го купил од свои пари и дека цело време си е на негово име и јас не сум имал никаков допир со тоа земјиште, ниту право на сопственост. Истиот сведок буквално истото го тврди и за станот од околу 65 м2, купен со негови пари и во негова сопственост и тогаш и денес, а за станот од 45 мкв не ме посочува ниту мене, ниту некое конкретно лице поврзано со мене дека му дало некакви пари нему или на неговта секретарка Татјана Стојановска на чие име и на име на нејзина фирма ги купил двата стана. Истата кажа дека само претпоставувала дека земјиштето од 2,700 квадраттти и тие два стана се мои, бидејки така и кажал нејзиниот шеф, кој патем речено е под уцена во предметот Империја и под уцена од извршената контрола во неговите фирми непосредно пред да биде повикан да биде сведок во овие случаи. Впрочем и самиот Камчев во објавениот телефонски разговор на јутјуб посочува под каков притиоск освен самиот тој, бил и Александар Ивановски и други сведоци за кого раскажува о прва рака бидејки се сретнал со него и разговарал.

Ќе пропуштев уште нешто. Обвинетиот Ристо Новачевски, соработник на обвинителството откако беше притворен и одкако беа направени контроли на неговите фирми, веројатно со намера на обвинителството предметот да го направат по шаренолик, кажал дека сум му рекол да купи и купил на аукција некоја мала земја вон градот Крушево за околу 650 евра, или околу 40.000 денари, за која кажал дека ја купил со негови пари и си останала негова, и ниту сум имал ниту имам допирна точка со тоа.

Накратко кажано, обвинителството не понуди ниту еден матерјален доказ за купување, продавање или сопственост на мој имот, ниту предложи еден сведок кој директно ме посочи мене дека јас сум побарал од него да ми изврши било што во врска со овој имот. Се се сведе на претпоставки, филмувани индиции и ниту еден доказ на кој може да се заснова пресуда.

3. Најважните поенти на сведоците:

Александар Ивановски цело време зборуваше за претпоставки и логики и како тоа цело време претпоставувал дека купувал имот за мене, пред се затоа што становите биле во близина каде живеам. За земјиштето од 2.700 мкв, како и за двата стана кои ги купил со негови пари, никогаш не добил пари од мене за тоа и денес истите се во негова сопственост, како и она земјиште од 11.000 метри квадратни, кажа дека сме се сретнале неколку пати но никогаш ниту јас, ниту тој не отворил тема за ова, ниту било што сум побарал од него поврзано со купување и прикривање имот. Ако веќе зборуваме за логика, логично би било кога веќе сме се гледале да ги проверел претпоставките или јас да прашам нешто околу тоа или да се заблагодарам и слично. Наспроти ова, тој точно и прецизно раскажува како јас се однесувам кога сакам да купам стан. Имено раскажува дека по моето заминување од Македонија сум му се јавил на телфон и сум го прашал дали има стан за продавање бидејки моето семејство сака да го замени живеалиштето со друго, а тој ми одговорил дека нема.

Сведокот Серјожа Марков кажа дека единствен што кај него се појавил за земјиштето бил Александар Ивановски и дека јас никогаш не сум побарал од него било каква услуга. На коментарот дека истиот му рекол дека земјиштето е за мене, самиот искоментира дека тоа е дел од менталитетот на многу бизнисмени во земјата но и на целиот Балкан, да се фалат со повисоки авторитети и кога немаат никаква врска со нив.

Сведокот Менка Макаровска исто така го посочи како единствен Александар Ивановски дека имал полномошно за офшор фирмата и воопшто не ме спомна мене.

Сведокот Бранкица Ивановска исто така не ме спомна никаде и кажа дека не го пишувало моето име никаде во документите што ги преведувала.

Сведокот Миле Јанакиески под голем притисок од обвинителството раскажа дека сум имал стил на микроменаџирање, дека сум ги знаел сите проблеми и проекти и дека сум се интересирал за сите да одат напред и да се гради. За да се спаси од притвор кој му висеше над глава кажа дека во рамките на разговор за сите точки на комитетот за градежна експанзија и развој сум дал согласност за урбанизација на земјиштето од 11 илјади мкв и дека истото сум го направил и во комбето при теренските посети. Ова веднаш се демантораше со цврст и непобитен доказ, одкако судот од владата по официјален пат ги доби сите записници од тој комитет од кој се виде дека на ниту една негова седница не сум присуствувал, и седниците ги водел Миле Јанакиески како потпретседател на комитетот. Се установи и декатоа земјиште воопшто не било на дневен ред на ниту една седница и сето ова го потврди вештак. Истот така сведокот Соња Липиткова кажа дека како тогашен заменика министер за екологија присуствувала на сите до една седници на комитетот и дека јас ниту еднаш не сум бил присутен, ниту пак се зборувало за било кое од двете земјишта на Водно. Сведоците Коце Трајановски, тогашен градоначалник на Скопје, Гордана Клинчарова тогашен секретар на градот и Дејан Митровски-Урко тогашен шеф на моето обезбедување, потврдија дека заедно со другите биле присутни во комбето при теренската посета на неколку скопски општини и дека не само што не станало збор за тие земјишта, туку и немало воопшто посета на Водно со комбето. Така што, притисокот на Миле Јанакиески од страна на обвинителството се покажа залуден.

Сведокот Александар Јанакиески, тогаш одговорно лице во општината Центар за урбанистички планови а потоа и во градот Скопје, кажа дека никогаш не сум му побарал никаква лична услуга, ниту пак сум барал било што за посочените земјишта. Спомна дека Алек Ивановски се повикувал на моето име, дека имал некој разговор и со Миле јанакиески околу викенд населбата во Крушево, но и додаде дека честа пракса било на разни бизнисмени и функционери да се повикуваат на мое име за да си завршат некоја работа и за да им обрне повеќе внимание.

Сведокот Гордана Јанкуловска, која обавуваше функција генерален секретар на партијата објаснувајки како се одвивало финасирањето на партијата кажа дека никогаш не сум и побарал пари од партиската каса, дека тоа било под нејзина ингеренција и контрола. Исто така кажа дека во многу ретки случаи кога заради приватни причини била отсутна од работа и не можела да дојде на закажаната средба, се случило донатори да остават помали износи на средства кај мене или кај секретарката кои веднаш и биле предавани по нејзиното доаѓање. Таа исто така кажа дека немало ниту еден случај кога некој донатор ја известил дека оставил средства кај мене или кај било кој, која таа не ги добила како одговорна за финасирањето на партијата. При сведочењето на гордана во отсуство на сериозни аргументи, обвинителката главна тема наметна дали имало или не сеф во мојата канцеларија, како да е тоа некаков доказ.

Сведокот Влатко Чинговски кажа дека тој редовно како човек со партиски теренски одговорности доставувал писма и пакети до генералниот секретар и се сомневал оти така му било логично дека во некои од нив можеби имало пари. Но, самиот кажа дека пари никогаш не видел во тие пратки. Од друга страна, оној на кој му ги доставувал, генералниот секретар Кирил Божиновски кажа дека никогаш немало пари во тие пратки и дека тој не ги отварал лично, туку вработените во неговиот кабинет, кои понатаму постпаувале по барањата и поплаките од тие писма и пратки.

Сведокот Мартин Протогер кој исто така е под притисок на истиот обвинител во друг предмет кажа две работи од кои едата беше побиена со документи а втората сам си ја поби.

Тој кажа дека по сила на функција претседателот на партијата има клуч и шифра од сефот на генералниот секретар, што лесно се поби одкако судот ги доби сатутот и актот за организација на партијата со мислење на судски вештак каде се гледа дека такво нешто не постои. Втората работа е што кажа дека уште пред периодот кога предметното земјиште од 11 илјади м2 се продало јас сум имал здравствени проблеми со кашлање и лекарите ми препорачувале да живееам некаде на повисоко каде воздухот е многу почист и дека сум му зборел дека сакам да побарам земјиште во Сопиште, што е точно.

Потоа за да ги задоволи апетитите на неговите сатрпи од обвинителството измисли дека во некоја прилика сум му кажал дека сум купил некоја земја од 10 илјади м2 кај куќата на Ристо Гуштеров. Земјата за која ме теретат нема врска и не е во непосредна близнина на таа куќа така што тоа му беше првото самопобивање, а второто беше кога го продожи исказот и самиот кажа дека непосредно по тој настан повторно сум продолжил да му говорам дека заради проблемите со кашлањето морам да најадам некоја локација во Сопиште и дека повремено тоа сум го повторувал до самиот крај на нашата соработка, со што тој сфатил дека не сум купил никакво земјиште претходно а потврдата дошла кога тогашната опозиција ме нападнала за земјиште на Водно а јас сум му кажал да демантираат затоа што тоа не е точно.

Сведокот Нинослав Стојановски кажа дека бил благајник и претседател на МК ,,Два бреста,, и дека членството собирале пари, обично по 200 денари, за ситни трошоци како купување сокови, поправка на кров на штабот, и слично и дека никогаш не ми предале пари мене, дури и дека никогаш не се запознал со мене.

Сведокот Ленче Папазова била сметководител на фирмата и кажа дека никогаш не сум побарал од неа да ми заврши некои лични услуги и дека нејзе и се јавил Ристо Новачевски за да ја ангажива за д го води сметководството на таа фирма. Кажа дека претпоставува дека се јавил по некоја препорака, но незнае чија.

Сведокот Бисерка Јовкова Ќаева, даде контрадикторан изјава во која сама себе се негираше. Најпрвин таа кажа дека станот за кој ме теретат бил нејзин и кога решиле да го продадат кажала на многумина дека го продала, но подоцна во изјавата кажала дека мене никогаш не ме сретнала до тој момент на продажба на станот, што значи дека не ми го понудила мене. Потоа под очигледен притиоск кажа дека стнот го купиле некои мои адвокати кои незнаеше да ги наведе по име, а од договорот за купопродажба се гледа дека станот го купила фирма сопственост на секретарката на Александар Ивановски-Татјана Стојановска за што платила данок, и пооа редовно плаќала данок и на крај по 7-8 години склучила договор за изнајмување со мене на тој стан. Конечно, на прашање дали е сигурна дека тоа биле адвокати или луѓе на Груевски, кажа дека не е сигурно но претпоставува. Повторно претпоставки на исплашени луѓе.

Сведокот Илија Гечев, бизнисмен од Кавадарци беше еклатантен пример за обид за манипулација на обвинителството со судот, за среќа не успешен. Имено, сведокот раскажа дека министерот за транспорт во тоа време Миле Јанакиески му понудил некое земјиште дека се продава кое според описот е во близина на едно од земјиштата за кои ме теретат. За среќа се разјасни, дека тоа земјиште кое му било понудено да го купи не било ни 11 илјади, ни 2,700 метри квадратни туку 1.200 м2 и било сопственост на бизнисменот Дејан Панделевски. Гечев потврди дека никогаш во нашите меѓусебни средби не сум му спомнал било што за земјиште на Водно.

Сведокот Татајана Стојановска најправин раскажа дека нејзиниот шеф Александар Ивановски ја викнал и ја замолил да на нејзино име купи еден па уште еден помал стан и едно земјиште и и кажал дека тие се за мене наменети. Но, потоа на прашања кажа дека таа нема ниту доказ ниту со сигурностзнае дека тоа навистина било така, бидејки има само еден извор, а тоа е нејзиниот шеф Александар Ивановски, кој наводно така и кажал. А и самиот Александар Ивановски во судот кажа дека и тој претпоставувал дека е така, оти друг така му кажал, а другиот негираше во судот и оти имало логика бидејки становите биле во близина каде живеам.

Кај сведокот Татјана Стојановска се откри дека не ја кажува вистината кога беше прашана дали има добино некое писмо од мене, што таа го негираше, за подоцна ДХЛ потврди како во фебруари 2021 година и врачил писмо испратено од мене, кое јас го објавив јавно и во кое барам да ми ја достави сметката за плаќање на киријата бидејки во меѓувреме истече периодот во кој согласно договорот заради направената инвестиција нетребаше да плаќам кирија. Подоцна пратив уште едно слично писмо, во кое покрај истото ја понудив и опцијата за прекин на договорот и тоа го сокри и не одговори на повиците да каже дали примила писмо од мене, но и тоа ДХЛ го потврди а судот се увери заедно со наод на бешто лице, со издавање потврда дека го примила одкако претходно неколку пати одбила да го прими. Тоа во секој независен суд ја намалува кредибилноста на сведокот кога двапати ќе се фати во лага. Таа како лична секретарка на Александар Ивановски кажа и дека незнаела дали во време кога се купувале становите нејзиниот шеф бил пред бракоразводна постапка што ја дава смислата на тоа зошто купувал имот на туѓо име. Сепак кажа дека никогаш не примила пари од мене и никогаш не сме се сретнале или разговарале по телефон. Факт е и тоа дека десетина години сопствениците на двата стана си плаќале данок на имот.

Сведокот Сузана Николовска кажа дека неколку пати донирала пониски суми за партијата по регуларен пат и дека никогаш не се сретнала со мене а ме знаела само од телевизија.

Сведокот Драги Огњановски, припадник и кандидат за пратеник на партијата Обединети за Македонија кажа дека пред изборите во 2006 година донирал приближно пет илјади евра на партијата, дека ги доставил кај секретарот Гордана Јанкуловска, дека за тоа имал документ кој никогаш него приложи. Тој кажа дека никогаш мене не ми дал пари и не ме запознал.

Вештото лице Кире Костов во детали го разглоби она што на почетокот го напишав а поврзано со анализата на мтерјалот добиен во Јавното Обвинителство од меѓународна правна помош, каде се гледа дека ниту јас, ниту мој близок или било кое поврзано лице со мене, ниту било кој од Македонија уплатил средства на фирмата Сирах Лимитид, ниту пак во фирмата се уплаќани пари во готовина (кеш).Вештакот го објасни движењето на парите од банка во банка, уплатите и исплатите, но ни трага ни глас од моја или на мој близок вмешаност во истите. Ова е и најсилниот матерјален доказ, после кој во било која земја предметот би бил затворен односно обвинението отфрлено. Од вештачењето се гледа дека оваа фирма префрлила слободни средства од своето редовно работење на фирмата ќерка во Македонија Сирах Инжињеринг која со тие пари го купила земјиштето. За какво перење пари и за какво збогатување мое да стане збор после овој доказ? Ова беше и главниот аргумент на Јордан Камчев во тој дел од процесот кога ја говореше вистината и пред да отиде и да направи спогодба со обвинителството, која спогодба според сите сознанија не е само за овој предмет туку и за други каде тој би се теретел.

Вештото лице Дивна Станчева од катастерски аспект објасни дека во однос на земјиштата кои се предмет на ова обвинение и во однос на некаква пренамена која се случила, се било законски и согласно процедурите.

Сведокот Кирил Божиновски, генерален секретар на партијата недвосмислено кажа дека никогаш како претседател на партијата не сум му побарал и не ми дал пари во готовина, ниту пак примил некои пари од мене. Тој појасни дека сефовите во неговата канцеларија воопшто не ги користел. Ниту пак некогаш сум му кажал дека сум купил некаков плац или стан.

Сведокот Коце Трајановски, некогашен градоначалник потврди дека никогаш не сум му ургирал јас или мој близок околу промена на урбанистички план, ниту пак сум побарал од него било каква лична услуга поврзана со плацеви, станови и други работи. Исто така кажа дека никогаш не сум му кажал дека сум купил плац или стан и доколку навистина имало потреба од некаква ургенција во градот, сведокот кажа дека сме биле доволно блиски да тоа го направам директно со него.

Сведокот Александар Бичиклиски кажал дека бил советник во град Скопје и дека пред и за време на гласањето на Генералниот урбанистички план никој не му блијаел како да гласа, но и дека никој не покренал иницијатива против тој ГУП.

Сведокот Емил Димитриев, во својство на порнешен генерален секретар на партијата кажал дека никогаш додека бил секретар не сум побарал ниту ми дал партиски пари, ниту пак чул такво нешто од неговите претходници. Никогаш не се ургирало преку него за промена на ДУП или ГУП.

Сведокот Борче Георгиевски во својство на советник во градот Скопје кажал дека гласал за ГУПот без никаков притисок од било кого.

Сведокот Ирена Мишева во својство на претседател на Советот на г.Скопје кажала дека никогаш, па ниту за усвојување на ГУПот и се немам јавено за ургенција или било какво барање.

Сведокот Лазо Малијански кажал дека според геодетскиот елаборат во физичка делба не е можно да се прикриваат податоци и дека се запазила целокупнаѕта законска постапка и неможе да стане збор за некакво фиктивно пренесување на реален дел од земјиштето.

Сведокот Ѓорѓија Сајковски во својство на актуелен генерален секретар на партијата изјавил дека партијата има своја жиро сметка, има ангажирано сметководствено биро и дека прават завршни сметки. Напоменал дека во партијата се вршеле и редовни ревизоркси контроли и според извештаите нема никакви недостатоци во работењето. Нагласил дека не се чувствуваат оштетени, ниту имаат информација дека се оштетени и изјавил дека не предјавува никакво оштетно побарување од инволвираните во овој предмет.

Сведокот Наташа Несторовска изјавила и објаснила во детали дека се било во ред со плаќањата во банката при купородажбите на земјата и дека е запазена целата процедура односно се работело согласно законите во државата.

Сведокот Софија Куновска која во 2012 година била советник и координатор на советничката група на СДСМ во градот изјавила дека тогаш имало расправа за ГУПот и потоа регуларно бил изгласан, и дека ГУПот се однесува за поголем дел на градот а не само за една општина.

Сведокот Ивона Талевска, како тогашен новинар раскажала дека од лично искуство и сведоштво преку примери била запознаена дека јас и Јордан Камчев во тој период не сме биле во добри односи, дури и во лоши односи, што јасно укажува дека не било можно да тој за мене прикрива некаков имот.

Сведокот Дејан Митровски – Урко во својство на мој поранешен шеф на обезбедувањето навел дека бил присутен во комбето, како и секогаш во било кое превозно средство во кое сум бил јас, при теренската посета и дека комбето воопшто не се придвижило кон Водно, ниту пак сум издал инструкција за некое земјиште на Водно. Тој навел дека имав здравствени проблеми и потешкотии со дишењето заради што често сме оделе на пешачење на повисоко, но дека никогаш ниту видел, ниту чул дека сум купил некакво земјиште на Водно, ниту пак станови. Навел и точно од кој стан секој ден сум излегувал, односно од оној каде цело време живеев, бидејки природата на неговата работа беше да ме следи од моментот на напуштање на домот. Истиот навел дека во повеќе наврати сум зборувал, се до крајот на нашата заедничка работа во 2014 година, дека заради советите на лекарите, сум сакал да купам земјиште во Сопиште дека не сум го реализирал тоа.

Сведокот Сергеј Самсоненко изјавил дека земјиштето е во негова сопственост, што го докажал и со документи.

Сведокот Владимир Стаиќ истото го потврдил за друг дел од истото земјиште.

Сведокот Соња Липиткова, во својство на заменик министер за екологија и член на комитетот за градежна експанзија изјавила дека присуствувала на сите до една седници на тој комитет, и дека иако формално јас бев претседател на комитетот, никогаш не сум го водел и секогаш го водел Миле Јанакиески како потпретседател, така што и не сум можел да остварувам некакво влијание на тој комитет. Истата изјавила дека никогаш не сум и се јавил да ургирам за било што, ниту било кој друг се јавил во мое име да ургира кај неа. Напоменала дека никогаш никој не и се јавил да ургира за земјиште на Водно.

Сведокот Гордана Клинчарова во својство на поранешен секретар на г.Скопје изјавила дека иако долго се познаваме, уште од 1999 година, никогаш никој, а најмалку јас сум и се јавил за било каква ургенција во градот Скопје за плацеви или станови. Истата потврдила дека била присутна на теренското работење и движење со комбе на поголем број лица, и дека истото не се придвижило кон Водно и не сатанал озбор за плацеви на Водно.

Сведокот Кицо Петрески во својство на поранешен мој телохранител од 2006 до 2017 година, изјавил дека во неколку наврати низ годините сум се интересирал кај него за климатските услови за живеење во повисоките делови на Сопиште каде што тој има викендица и сум му кажал дека по совет на лекарите а заради кашлање кое беше заради загадениот воздух во Скопје, треба да најдам и купам некој плац во Сопиште на кој би изградил куќа за живеење. Сме разговарале за тоа која е надморската висина таму, како се цените и колку е чист воздухот. Изјавил и дека во еден од тие разговорири некаде во 2018 година сум изразил желба да го разгледам тоа место и дека отидов и поминав неколку часа разгледувајки ги земјиштата таму, дека ми се допаднало но дека не сум купил плац таму, што е точно, а главна причина беше фокусираноста на политичкиот прогон и секојдневното присуство во судот. Ова со Сопиште е само уште еден показател дека не сум имал плац на Водно, штом толку долго и толку често сум размислувал и разговарал со повеќе мои блиски соработници за купување плац за живеење во Сопиште. Најмалку пет мои поранешни соработници во овие сведочења го потврдија тоа.

Сите овие 35 сведоци сведочеа до моментот додека Јордан Камчев не направи три средби со обвинителката Лиле без присуство на неговите адвокати, каде договорил соработка со ветување привилегии во овој и во други предмети против него, поточно во овој предмет да добие најниска можна казна, а не го знам договорот за другите предмети, но наскоро и тоа ќе се дознае. Така, оддеднаш Камчев го предложи неговит зет од сестра за сведок, го смени целокупниот наратив и суштина на дотогашната одбрана, вештачења, изјави на сведоци, и оддеднаш синхронизирано со зетот Мето Стојчески започна друга приказна, во која тврди дека кога ристо новачевски му се јавил да го купи земјиштето му кажал дека е мое, а тој од страв да не му се одмаздам го купил, и ми чувал три стана како компензација на име на фирмата на неговиот зет Мето Стојчевски.

Зетот на Камчев, Мето Стојчевски како дополнително предложен сведок кажа дека јас никогаш од него не сум побарал било каква услуга за земјиште или станови и дека иако сме се познавале и повремено сме се среќавале, никогаш не сме разговарале ниту за наводни мои земјишта, ниту за наводни три стана кои тој наводно ми ги чувал. Наместо тоа наведе дека трето лице му го кажало тоа, а тоа трето лице, го негираше истото во судот. Мето Стојчески не знаеше да одговори и како и со кои пари ги купил становите. Очигледно, спасувајки го неговиот шура, беше во непријатна ситуација и оттука целата конфузност која произлезе од овој во последен момент направен договор за спасување на Камчев и мое теретење. Со обзир на нивните роднински врски и со обзир дека Камчев е обвинет, исто како и Ристо Новачевски секој нормален суд во развиена земја во светот ова не би го земал во обзир бидејки во судската теорија и пракса стои дека исказот на обвинетите (а со тоа и нивни роднини) не може да се земе како сведочње бидеки обвинетите може и да лажат за да се спасат.

Македонското судство е пред нов испит и предизвик. Тој не би постоел ако власта ги остави судиите да судат според доказите или ако се охрабрат да и се спротистават, бидејки тие знаат што се докази а што не. Дали ќе ги остави, оли дали ќе се охрабрат да се спротистават ќе се види скоро.