Една жена ја загуби работата, а други се повредени, завршија во затвор или принудна егзил. Шест месеци по почетокот на протестите за демократија во Хонг Конг, никој од нивните учесници не жали за нивниот ангажман.

Како што пишува хрватската агенција Хина, протестното движење започна на 9 јуни, кога речиси еден милион луѓе излегоа на улиците на мегалополисот во знак на протест против предлог-законот за легализација на екстрадицијата во Кина.

Иако предлогот е повлечен, протестите продолжија со несмален интензитет.

Локалната самоуправа во Пекинг е строга и непопустлива, и движењето го прошири својот список со барања, барајќи демократски реформи и ги критикуваа обидите на централната кинеска влада да го поткопа принципот „една земја, два система“ што треба да гарантира слобода за жителите на Хонг Конг.

Силите на редот почнаа да им даваат се поголем отпор на демонстрантите, кои, пак, сметаа дека е нормално да фрлаат врз нив молотови коктели и разни други предмети.

Професорот во елитното училиште, Рејмонд Јунг, рано им се придружи на протестите. Тој учествуваше на протестот на 12 јуни кај зградата на парламентот.

„Како да придонесеме уште повеќе?”

Радикалното јадро на демонстрантите, решено да се бори, влезе во надворешниот двор на зградата на Парламентот тој ден за да разговара за законот за екстрадиција, фрлајќи шишиња и железни шипки кон полицијата.

Силите на редот реагираа со солзавец, а кога тргнаа и кон мирните демонстранти само разбудија бес на граѓаните против полицијата.

Дури и денес, Рејмонд Јунг не знае што точно го удрило во лицето тој ден, гумен куршум или некоја друга муниција.

Едно е сигурно: неговите очила беа скршени, а стаклото му ги повреди очите. На десното око, останаа само 30 проценти од неговиот вид. Тој беше уапсен за учество во бунтот и подоцна ослободен. Денес тој не жали за тоа.

„Ниту еден ден не поминува, а да не се прашам како можам да придонесам повеќе за ова прашање“, рече тој.

„Веќе не се смеам многу“

Рајан, 19-годишен студент, зборува исто така иако некогаш поминувал време на видео игри или да гледање фудбал.

Тој е еден од 6.000 демонстранти уапсени за време на шестмесечните протести. Казнет е со 570 евра за оштетување канта за смет.

„Пред тоа протестно движење, тие порано велеа дека секогаш сум се насмеан и оптимист, но сега некои луѓе ме сметаат за песимист“, рече тој.

„Не се смеам повеќе. Тешко ми е да се смеам бидејќи мислам на други демонстранти претепани од полицајци кои се уапсени и се уште не се ослободени“.

Неговите односи со татко му станаа заладени бидејќи неговиот татко ја поддржува владата и тој е загрижен за иднината на протестното движење.

„Се чувствувам навистина мизерно“, рече тој. „Не знам што ќе се случи“.

„Во Хонг Конг се тврдоглави“

За многумина, животот никогаш повеќе нема да биде ист.

Поранешниот вработен во британскиот конзулат, Симон Ченг, избега во егзил во Лондон, откако во август беше притворен од кинеските власти две недели.

Пекинг го обвини дека ги користел услуги на проститутка, додека тој тврди дека кинеските агенти го мачеле за да извлечат информации за протестите.

„Јас сум во егзил и веројатно никогаш нема да можам да се вратам во Хонг Конг“, рече тој.

Но, ниту тој не жали.

„Конечно можам да бидам свој, да се изразам, да патувам слободно, да го правам она што го сакам од мојот живот, да бидам милитант за демократија и слободи“.

Поранешната стујардеса Ребека Си беше без работа кога Пекинг ги притискаше авиокомпаниите да отпуштаат персонал кои даваат поддршка на протестите.

Во август, таа со солзи им се обрати на медиумите, за да им рече дека Катај Драгон постапила поради нејзините објави на „Фејсбук“ коментирајќи за политичката криза.

Но, таа е исто така позитивна: „Ние пишуваме историја секој ден од јуни“.

„Кинеската влада смета дека ние ќе бидеме исцрпени и дека се ќе биде„ решено“, но не сфаќа колку се тврдоглави во Хонг Конг“.