Тргнете ги еуфемизмите, и Британскиот интегриран преглед на одбранбената и безбедносната политика идентификуваше двајца глобални противници: Кина на Си Џинпинг и Русија на Владимир Путин, пишува лонсконски Телеграф.

И двете земји инвестираа многу во сопствената воена модернизација во текот на изминатите неколку децении. Но, тие имаат различни приоритети и претставуваат радикално различни предизвици.

Кина повеќе од двојно го зголеми својот официјален буџет за одбрана во текот на последната деценија на 1,355 трилиони јуани (152 милијарди фунти) за 2021 година. Аналитичарите проценуваат дека троши многу повеќе на одбраната отколку што објавува јавно.

Во 2017 година, претседателот Си објави цел Народноослободителната армија да стане „светска класа“ со можност за „борба и победа“ на глобалните војни до 2049 година.

И Кина не губеше време за зајакнување на својот арсенал и можности.

Покрај директните воени трошоци, тие инвестираа многу и во државните и во приватните компании за одбрана за да се здобијат со нови технологии – вклучувајќи аларми во Велика Британија и САД за мудроста за партнерство со кинеските институции.

Резултатите зборуваат сами за себе. Кинеската морнарица е веќе најголема во светот со оклу 350 бродови и подморници, вклучувајќи над 130 големи борбени бродови.

До 2030 година се очекува да има пет носачи на авиони и забрзано ја проширува својата флота уништувачи. Има развиено прецизни крстосувачки ракетѕи и балистички ракети со голем дострел, радари за рано предупредување и системи за противвоздушна одбрана за да се овозможи да доминира во воздушниот простор далеку во Пацификот.

И неодамна го претстави хиперсоничното оружје.

Сето ова ги активира алармите не само во западните метрополи, туку и во Тајван, Виетнам и Филипините, од кои сите имаат причина да се плашат од огромната нова поморска моќ на Кина.

Минатата недела дваесет кинески авиони влегоа во воздушниот простор на Тајван во најголемиот упад досега. Но, Народноослободителната армија не е нужно непобедлива.

Армијата се соочува со големи кадровски предизвици, борејќи се да регрутира, обучува и задржува професионални војници и се соочува со морален проблем поттикнат од перцепираната корупција.

И не водела војна повеќе од 40 години.

Како НОА навистина би се претставила во борба е „прашање од милион долари“, вели Оријана Скајлар Мастро, експерт за кинеска безбедносна политика на Универзитетот Стенфорд.

„Ниту еден офицер во американската војска не смета дека наредбите може да не бидат извршени“, додаде таа.

„Во Кина, тоа е огромна неизвесност, дали војниците навистина ќе трчаат кон куршумите, наместо да се оддалечуваат“.

Дури и „Си Џинпинг не знае, и ова е нешто што му наметнува најголема претпазливост на кинеското раководство, неизвесноста за тоа како кинеската војска всушност ќе се претстави“.

Си се обиде да го реши проблемот со моралот со честите повици за војниците да бидат „подготвени за борба“, со охрабрувањата за лојалност кон партијата и со антикорупцискиот погон, кој исто така се користеше за инсталирање на офицери лојални на него на клучните позиции.

Но, експертите велат дека западните земји треба да размислуваат за многу повеќе отколку за тоа колку бродови и тенкови може да искористи Кина.

Кина веќе не се „крие и ликува“ – доктрина на Денг Сјаопинг дека земјата треба да ги крие своите можности додека се занимава со надворешниот свет. Наместо тоа, тој ја проектира моќта ширум светот со се понаметлив економски, политички и дипломатски став.

Постои зголемена загриженост во врска со можностите за кибер војна во Кина, како и нејзините амбиции во вселената.

Нивното однесување во Јужното Кинеско Море, каде што постепено се градеше на карпи и гребени за да ги искористи своите тврдења за суверенитет во она што ОН го смета за меѓународно време, предизвика загриженост за плановите на Арктикот.

И, многу аналитичари веруваат дека иницијативата „Појас и пат“ од  трилион американски долари, водечка програма за меѓународна инвестиција во Кина во инфраструктурата, може да се претвори во глобална воена моќ во иднина.

На Русија и недостасува огромната економска моќ на Кина. Но, и тие вредно инвестираа во своите воени можности уште од раните 2000-ти.

Оваа година, две третини од рускиот воен буџет, кој е 44,1 милијарда фунти е малку помал од оној на Велика Британија, ќе се потроши за набавка и модернизирање на воена опрема.

Шефот на руската одбрана, во својот годишен извештај за Горниот дом на парламентот пред една година, се пофали дека Русија ги зголеми двојно своите воени можности во изминатите осум години, наспроти растечката закана од НАТО.

И додека Велика Британија ги намалува своите оклопни сили на само 148 тенкови бидејќи се обложува многу на кибер и автоматизација, Русија не ја занемари конвенционалната моќ на огнот.

„Русите веруваат дека тенковите победуваат во војни, и сега се подготвени за голема борба против тенкови против Украина или на други места, и тие обучуваат и ја демонстрираат својата способност за брзо мобилизирање на стотици илјади луѓе и голема количина опрема“, вели Павел Изјави Фелгенхауер, воен аналитичар од Москва.

Русија сега може да се пофали со најголемата флота тенкови во светот, со над 15.000 тенкови.

Со 900.000 војници, четвртиот најголем број на активни воени лица во светот, тоа би имало огромна нумеричка предност во војна. Се проценува дека НАТО нема повеќе од 10.000 војници во близина на руската граница.

Русија исто така го зголемува својот воен отпечаток во странство.

Покрај проширувањето на воздухопловните и поморските бази во Сирија, се верува дека распоредила и платеници во зоните на конфликти, вклучувајќи ги Либија и Централноафриканската Република.

И на крајот на минатата година, тие објавија договор со Судан за формирање на првата поморска база на Русија во Индискиот Океан.

Од гледна точка на Кремљ, сето ова е оправдано со една голема закана.

Годината пред руската анексија на Крим и нејзиното учество во воениот конфликт во источна Украина, генерал Валериј Герасимов, шеф на рускиот Генералштаб, одржа говор во 2013 година за да го предупреди Кремљ дека САД и западните нации водат скриена војна околу светот со поттикнување протести и поддршка на промена на режимот.

Претседателот Владимир Путин со нетрпение ја купи идејата за малигниот Запад да води хибридна војна против Русија.

Пропаганда, субверзија, кибер напади и конвенционална воена агресија што ја погоди Украина следната година беше дел од реакцијата на Русија на таа воочена закана.

Исто така, се поткрепува инвестицијата во стратешко оружје. Меѓу најочекуваните додатоци на арсеналот на Русија оваа година се хиперсоничните летала „Авангард“ и интерконтиненталните балистички ракети „Јарс“.

Авангардот, кој го поздрави Путин како уникатно оружје, се верува дека може да лета 27 пати побрзо од брзината на звукот, дозволувајќи му да ја заобиколи противракетната одбрана.

За разлика од кинеската, армијата на Русија е засилена за битка.

Војните во Чеченија, Грузија, Украина и Сирија им дадоа на војниците и командантите драгоцено искуство во борбите и против конвенционалните противници и бунтовниците. Новиот ентузијазам на Русија за воен авантуризам не остана без назадувања.

Судир меѓу руските платеници Вагнер – не технички под команда на руската армија – и американските сили во Сирија во 2018 година заврши со катастрофа.

И системите за противвоздушна одбрана „Панцир“ од руско производство минатата година страдаа лошо од турските беспилотни летала во Либија.

Но, рекламирањето на зголемен капацитет за ризик и насилство може да биде награда само по себе.

Во 2018 година, претседателот Путин го запрепасти светот прекинувајќи го своето обраќање за состојбата на нацијата за видео презентација што покажува колку далеку можат да патуваат руските нуклеарни ракети.

Едно од компјутерски генерираните видеа покажа дека нуклеарни боеви глави ја погодуваат Јужна Флорида – намерен обид да се привлече вниманието на Западот, според Фелгенхауер.

„Тој верува дека демонстрирајќи дека ги имаме тие страшни оружја /Москва/ ќе го убеди Западот да направи политички отстапки и дека тие ќе разберат дека борбата против Русија не е опција“, смета тој.