Крис Смит родила дете на 21 година. Немала ниту работа, ниту куќа, а кога нејзиното бебе наполнило три година, ја донела најтешката одлука и го дала на посвојување.
Таа давала се од себе и своето дете го одгледувала во автомобил, во кој и самата живеела затоа што немала стан, а потоа сфатила дека нејзиното дете заслужува многу повеќе.
Сфатила дека и сама била дете кога го родила, дека некој друг подобро би се грижел за него, прекршила и го дала на посвојување.
И неколку години откако го дала на посвојување, Крис и понатаму била невработена и бездомничка. А потоа реши дека нешто мора да преземе и да се вработи како келнерка.
Наскоро имала доволно да изнајми стан. Нашла и пријатели и маж кој веќе имал деца од првиот брак. И тек тогаш собрала доволно храброст да ја контактира социјална служба и да праша што е со нејзиниот син.
Во игра на случајност, разговарала со службеничката која била задолжена за случајот на малиот Метју. Седум години поминале откако Крис последен пат го видела и претпоставувала дека е среќен со некое ново семејство. Меѓу, на крајот испаднало дека се уште е во домот.
Со скоро четири години, колку што имал кога завршил таму, не им бил интересен на луѓето кои сакале да посвојат бебе. Со старателските семејства не се сложувал.
И така Крис веднаш седнала во автомобилот и отишла да го види.
-Беше неверојатно. Прв пат кога ја видов, видов колку личам на неа. Конечно го најдов местото каде што припаѓам, се присетува Метју.
Неколку месеци Крис и Метју се гледале под надзор на службеник од социјалното, а потоа дозволено и било да го однесе својот син дома. И денес се заедно како едно семејство кое се обидува да го заборави мачниот период од седум години раздвоеност.
