Даглас Мареј е британски автор и конзервативен политички коментатор, културен критичар и новинар. Тој го основа Центарот за социјална кохезија во 2007 година, кој стана дел од Здружението Хенри Џексон, каде што беше вонреден директор од 2011 до 2018 година.

За неколкуте луѓе во Обединетото Кралство кои повикуваа за моја цензура, имам ужасно изненадување: нема да ме замолчат. Може да се откажете од тоа.

Што се случува кога самите институции наменети за заштита на слободата на говорот ќе почнат да ги напаѓаат оние кои се осмелуваат да ги оспорат нивните наративи? Даглас Мареј навлегува во вознемирувачката реалност каде што националните радиодифузери, во голема мера субвенционирани од јавни пари во земји како Обединетото Кралство, Австралија и Канада, ја губат контролата врз медиумскиот пејзаж. Наместо интроспекција, тие се насочени кон личности како Илон Маск, обвинувајќи го дека поседува преголема медиумска моќ. Тој го допира и растечкиот тренд на цензура, каде што дури и истакнатите гласови се соочуваат со обиди да бидат замолчени. Но, Мареј предупредува дека овие напори ќе пропаднат. Вистинската загриженост, забележува Мареј, лежи кај обичните луѓе кои се сè поизложени на цензура и казнени дејствија за искажување на нивните ставови на интернет.

Во Австралија, во Канада, во Британија, сите овие земји, меѓу другите, имаат национални радиодифузери. И како што велите, тие добиваат огромни суми народни пари. И, кога ќе ги видам тие целосно загрозени радиодифузери, кои од ден на ден го напаѓаат Илон Маск дека има преголема моќ во медиумите – извинете, вие бевте тие на кои буквално им беше даден монопол, кој треба да биде разбиен од слободниот пазар. Вие сте тие кои сè уште се субвенционирани и вие сте момците кои можат постојано да вадат дезинформации, под маската на официјалната верзија на настаните, а сепак смешно имаат некаков легитимитет правејќи го тоа.

Причината поради која одат по Илон Маск, меѓу другото, е тоа што тој ги победува сите, ефективно во рејтингот. Х (Твитер), под негова сопственост, стана толку многу попочитуван и користен како извор на вести од ABC и другите што, се разбира, тие се загрижени. Се разбира, тие се загрижени – би требало да бидат – затоа што е сосема можно проблемот да не е само Елон Маск против кој тие треба да се побунат. Всушност, проблем за нив е публиката. Цело време ја губат својата публика. Тие ги задржуваат своите субвенции од милијарди долари, но постојано ја губат публиката, а ги губат, меѓу другото, и од Илон Маск. И така, се разбира, тие се нервозни. Мислам дека нема да имаат многу среќа да го екстрадираат Илон Маск. И неколкуте луѓе во Обединетото Кралство кои повикуваа за моја цензура, имам ужасно изненадување за нив: нема да ме замолчат. Може да се откажете од тоа.

Поентата ми е дека се сомневам дека властите, ако се обидат да тргнат по овој пат, ќе им биде доста тешко, како што велам, да бутнат некој како Илон Маск. Ќе им биде тешко да го бутнат и, го наведов Рован Аткинсон, големиот комичар кој, пред неколку години, ги бранеше законите за говор во Обединетото Кралство од понатамошно нарушување на слободата на говорот во Британија. Како што рече тогаш Рован Аткинсон, пред 10 години: „Мислам дека нема да ме гонат мене, но мислам дека обичните луѓе би можеле да бидат многу ранливи во оваа ситуација.

Реков дека она што Рован Аткинсон го виде пред 10 години или повеќе, е токму она што се случува сега. Како и, патем, ненадејното откритие дека нашите затвори очигледно имаат простор во нив. Кога станува збор за полициското работење, Твитер е неверојатно откритие за нив. А освен се друго, многу им го олеснува животот. Прилично е тешко – не толку тешко – но доста е тешко да се бркаат криминалци кои рутински крадат по села и градови во Обединетото Кралство. Релативно лесно, за разлика од тоа, само да тропнете на нечија врата и да кажете: „Гледам дека ја ретвитнавте оваа работа и се смета за омраза, па дојди со мене“.

Но, тоа е, тоа не е многу за смеење за луѓето чии животи се уништени. И тука е работата: имаше луѓе во последниве недели во Обединетото Кралство кои зборуваа ужасни работи на интернет. Она на што успеаја да се фокусираат е луѓето кои ретвитуваат работи кои се покажа дека не се вистинити. И за тие луѓе се формирани специјални судови и целоноќни седници и многу повеќе, а за нив беа пронајдени и затворски ќелии. Можете да затворите твитерџија за 24 часа – одличен пример за целосно политизиран правосуден систем.