Поминаа три недели откако Тугче Серен Ѓул ги загуби својата тетка и баба, кои беа убиени во Антакија кога разорниот земјотрес ја погоди југоисточна Турција. А сепак, секоја вечер, тој чека до 4:17 часот, времето кога се случила катастрофата, за да се обиде да спие.

„Постојано мислам дека во тоа време ќе се случи уште една катастрофа и само чекам да помине тој час“, рече Ѓул (28), која успеа да избега од семејната куќа со нејзината мајка неколку моменти пред да се урнат ѕидовите на куќата.

Откако стигнала боса на улицата, Ѓул ги видела неподвижните тела на нејзините соседи под бетонот. Се сеќава на врисоците на луѓето заробени под срушените згради. Ѓул рече дека ужасот влијаел врз менталното здравје на преживеаните кои „изгубиле сè“ во Антакија, градот разурнат од земјотресот.

Таа сака еден ден да побара стручна помош за да ја надмине траумата, но засега единствено е важно да воспостави нов живот за себе и за нејзиното семејство. Земјотресот со јачина од 7,8 степени според Рихтер, најсмртоносниот во историјата на модерна Турција, ќе остави длабоки психолошки последици, велат експертите, пренесува Index.hr.

Повеќе од 44.300 луѓе загинаа во земјата. Повеќе од 1,5 милиони останаа без покрив над главата во услови на мраз. Милиони ги загубија членовите на семејството, работните места, животните заштеди и надежта за иднината. Децата не можат да спијат, го влажнат креветот.

Експертите стравуваат дека децата ќе бидат најтешко погодени. Повеќе од 5,4 милиони деца живеат во зоната на земјотресот – и многу од нив се изложени на ризик да развијат анксиозност, депресија или посттрауматско стресно нарушување, предупредува УНИЦЕФ.

„Знаеме колку е важно учењето и рутината за децата и нивното закрепнување“, рече регионалниот директор на УНИЦЕФ за Европа и Централна Азија, Афшан Кан, по посетата на Турција.

„Овие деца мора да бидат способни да го продолжат своето образование и итно им е потребна психосоцијална поддршка за да им помогне да се справат со траумата што ја претрпеле“, рече тој.

Во голем камп за раселени луѓе до стадионот Хатај, на периферијата на Антакија, тимовите за психосоцијална поддршка поставија мали игралишта и поставија шатори полни со играчки. Децата седат на столици пред голем пренослив екран на кој се пуштаат цртани филмови. Оставете ги децата да си играат на училиште, пренесуваат медиумите.

Мехмет Сари, владин работник за психосоцијална поддршка, рече дека тој и другите од неговиот тим забележале знаци на траума кај децата.

„Гледаме дека некои деца не можат да спијат, други не можат да јадат, други имаат ретроспективи и го навлажнуваат креветот“, изјави тој за Ројтерс.

Ним им треба долгорочна поддршка за да се опорават од траумата, рече тој. Турското Министерство за семејство и социјална грижа соопшти дека испратило повеќе од 3.700 социјални работници да им пружат поддршка на преживеаните низ зоната на земјотресот.