Тоа што имаме спор со Цариградската патријаршија околу името и она што мораме да го кажуваме за државата, тоа е негово масло, заслуга на ПОА. Тие никаде немаа едно „М“ во цела таа парацрковна таканаречена организација ПОА, затоа беа примани во сите цркви и сослужуваа. Затоа што требаше да се смени името, прво ако црквата го смени името, лесно е да го смени државата. Државата го смени името, го смени знамето, сменивме се и сега сме „Северна“ и така натаму и ние останавме единствена институција како и што се нарекува Македонската православна црква, иако таа гледано догматски не е институција, таа е божја заедница, ние само останувам ецврсто и ќе останеме до крај на тоа дека нема да се откажеме од името Македонија, Македонска православна црква, македонска нација и се што е македонска посебност. Тука е целиот проблем, посведочи владиката Петар во НАТКАСТ со Љупчо Цветановски.

-Сите признаа, вклучувајќи ја и Цариградската патријаршија дека токму тоа што ние ги издржавме сите овие искушенија, сите понижувања до крајни граници и, конечно, пак останавме тоа што сме, затоа ја добивме и автоќефалноста од СПЦ со името уставно и од РПЦ и од сите други православни цркви кои не признаа како канонска црква, вклучувајќи ја и Цариградската патријаршија која ни даде таков акт дека сме канонска. И ние нема што повеќе да дискутираме, посочи митрополитот преспанско-пелагониски.

-Прашањето со нашата автоќефалност, отсекогаш сум говорел, и потврдувам, било исклучиво политичко, а не канонско, црковно. Тоа се покажа и ние автоќефалност ќе добиевме од Цариградската партијаршија ако баравме многу одамна, дури и по Втората светска војна кога се здобивме со архиереи ако се откажевме од името Македонска православна црква. Дури и му беше замерено на еден српски архиереј зошто го сменил ставот за нашата црква. Неговиот одговор до грчките архиереи беше дека сите 10 точки и услови се исполнети и дека затоа ни е дадена автоќефалност од една страна, а од друга страна зошто до сега не ни е даден томос од Цариградската патријаршија е исклучиво прашањето „Зошто ние не се откажуваме од името Македонија, македонска православна црква, македонски народ и македонска нација и се што е македонска посебност.“ Тоа треба да се знае и во тој контекст треба да се знае и дека во тој контекст може да се рече дека ПОА направила нешто и дека ја исцрпивме и неа и сите тие притисоци од сите цркви, особено српската црква во времето кога Владиката Јован ги убедуваше дека ние како црква практично не сме макеоднска црква, не сме Македонци, не сме  македонска нација и немаме ништо македонско и дека само така можеме да добиеме автоќефалност и дека само така можеме да добиеме суверена држава со промена на името, како што се случи со промена на знамето и со промена на името на државата со онаа додавка која што ние ставена. Во тој контекст, треба да се знае дека – еве, можело и без тоа, да се добие автоќефалност и тоа од оние од кои најмалку се очекуваше, кои беа премногу измамени од страна на Јован, зборувам за СПЦ  и другите помесни цркви, дека нема друго решение освен да се откажеме од име, од црква македонска православна, од држава од знаме и се македонско, заклучи владиката Петар во поткастот со Љупчо Цветановски.