Овие ре­до­ви не­ма­ат за цел ни­ко­му да му да­дат лаж­на на­деж, ни­ту да му пре­по­ра­ча­ат на­чин на ле­ку­ва­ње. Нај­мал­ку пак се со­вет не­кој да се отка­же од ле­ку­ва­ње­то на кла­сич­на­та ме­ди­ци­на. Ова се ре­до­ви што мо­жат да пос­лу­жат са­мо ка­ко ин­фор­ма­ци­ја, а од­лу­ка­та за евен­ту­ал­на при­ме­на на тоа што е на­пи­ша­но се­кој мо­же да си ја до­не­се врз ба­за на сопс­тве­но­то за­поз­на­ва­ње со ма­те­ри­ја­та, на сопс­тве­на од­го­вор­ност и во кон­сул­та­ци­ја со сво­јот ле­кар

Дар­ко ЈАНЕВСКИ

„Мош­не че­сто ста­ну­ва­ше збор за па­ци­ен­ти што би­ле от­пу­ште­ни од бол­ни­ца, ка­де што им би­ло ка­жа­но де­ка има­ат са­мо уште не­кол­ку де­на жи­вот и де­ка тре­ба да одат до­ма за да си ги сре­дат ра­бо­ти­те. И кај та­кви­те слу­чаи че­сто се по­стиг­ну­ваа мно­гу до­бри ре­зул­та­ти“.

Ова е ци­тат од ед­на од кни­ги­те на гер­ман­ска­та би­о­хе­ми­чар­ка д-р Јо­ха­на Бад­виг. Таа уште во пе­де­сет­ти­те го­ди­ни од ми­на­ти­от век, ко­га би­ла вра­бо­те­на во гер­ман­ска­та аген­ци­ја за одо­бру­ва­ње на­чи­ни на ле­ку­ва­ње, во те­кот на сво­и­те истра­жу­ва­ња за­бе­ле­жа­ла де­ка, без иск­лу­чок, кај кан­це­ро­ге­ни­те кле­тки и во­оп­што во кр­вта на за­бо­ле­ни­от чо­век од кан­цер има не­до­стиг од не­кои есен­ци­јал­ни еле­мен­ти, ка­ко фо­сфа­ти­ди и ли­по­про­те­и­ни. Без овие со­стој­ки, кле­тка­та на ра­кот се од­не­су­ва ди­во, рас­те и се разм­но­жу­ва без кон­тро­ла.

УЛОГАТА НА МАСТИТЕ И ПРОТЕИНИТЕ

Д-р Бад­виг на ум ве­ќе го има­ла истра­жу­ва­ње­то на друг гер­ман­ски на­уч­ник од 30-ти­те го­ди­ни на ми­на­ти­от век, Ото Варт­бург, кој пак до­ка­жал де­ка на бол­на­та кле­тка всуш­ност ѝ не­до­сти­га и кис­ло­род и де­ка во не­го­во при­сус­тво таа не мо­же да оп­ста­не.

Про­дол­жу­вај­ќи со ана­ли­зи­те, д-р Бад­виг про­наш­ла чуд­на зе­ле­ни­ка­во-жол­та суп­стан­ци­ја во кр­вта на бол­ни­от од рак. Овие соз­на­ни­ја ја од­ве­ле би­о­хе­ми­чар­ка­та кон на­та­мош­ни истра­жу­ва­ња, што пак до­ве­ло до откри­тие што во ал­тер­на­тив­на­та ме­ди­ци­на се сме­та за ре­чи­си не­ве­ро­јат­но. Име­но, по­сто­јат сто­ти­ци ал­тер­на­ти­ви во ле­ку­ва­ње­то раз­ни бо­ле­сти, вклу­чу­вај­ќи ги и ра­кот и ар­те­ри­оск­ле­ро­за­та, и за ре­тко ко­ја од нив кла­сич­на­та ме­ди­ци­на сме­та де­ка не е штет­на. Ов­де ста­ну­ва збор за не­што ток­му спро­тив­но – овој ме­тод ако не ви по­мог­не, се­ка­ко не мо­же ни да ви од­мог­не.

Во се­кој слу­чај, д-р Бад­виг на­ско­ро откри­ла де­ка ако го ре­ши не­до­сти­гот од по­со­че­ни­те еле­мен­ти кај кле­тки­те на бол­ни­от, во пер­и­од од око­лу три ме­се­ци, ту­мо­рот по­сте­пе­но ќе поч­не да ис­чез­ну­ва. Тоа ќе се слу­чи се­ед­но во ко­ја фа­за е ту­мо­рот, под ус­лов да има до­вол­но вре­ме неј­зи­ни­от си­стем да поч­не да дејс­тву­ва. Ко­га во ор­га­низ­мот ќе се вне­сат фо­сфа­ти­ди­те и ли­по­про­те­и­ни­те, чуд­на­та жол­то-зе­ле­ни­ка­ва теч­ност во кр­вта по­сте­пе­но ста­ну­ва­ла здра­во цр­ве­на, сла­бо­ста и ане­ми­ја­та ис­чез­ну­ва­ле, а жи­вот­на­та енер­ги­ја се вра­ќа­ла. Уште по­ве­ќе, д-р Бад­виг утвр­ди­ла де­ка се вра­ќа во нор­ма­ла и ди­сфунк­ци­ја­та на цр­ни­от дроб и де­ка се уб­ла­жу­ва­ат и проб­ле­ми­те со ди­ја­бе­те­сот.

Во ед­но ин­терв­ју во 1998 го­ди­на, д-р Бад­виг об­јас­ну­ва­ла: „Не­кои мас­ни ки­се­ли­ни соз­да­ва­ат спро­ти­вен еле­ктри­чен пол кон по­зи­тив­но на­е­ле­ктри­зи­ра­ни­от про­те­ин во ја­дро­то на кле­тка­та. Тие се на­о­ѓа­ат во мем­бра­на­та на кле­тка­та и се на­ре­ку­ва­ат ли­пи­ди“. Спо­ред неа, не­до­сти­гот од овие ма­сти во­ди до на­ру­шу­ва­ње при дел­ба­та на кле­тка­та, па таа уште во 1956 го­ди­на об­ја­ви­ла де­ка кај ту­мо­рот е при­сут­но де­ле­ње на кле­тка­та без соз­да­ва­ње дел­бе­но вре­те­но, до­де­ка исто­вре­ме­но до­а­ѓа до ис­чез­ну­ва­ње на здра­ви­те кле­тки по­ра­ди отсус­тво на еле­ктрич­но ис­пол­не­та­та мас­на ки­се­ли­на. Д-р Бад­виг сме­та­ла де­ка тоа го оне­воз­мо­жу­ва и ко­ри­сте­ње на фо­то­ни­те од сон­че­ва­та енер­ги­ја, скла­ди­ра­ни во хран­ли­ви­те со­стој­ки ка­ко, на при­мер, во сем­ки­те од по­ве­ќе рас­те­ни­ја. Неј­зи­на­та те­за би­ла де­ка тоа е еден од на­чи­ни­те на кои уби­ва и ра­ди­о­а­ктив­но­то зра­че­ње: ја пре­ки­ну­ва ос­нов­на­та функ­ци­ја ме­ѓу ма­сти­те и про­те­и­ни­те за ап­сорп­ци­ја на кис­ло­род во кле­тка­та.

МОШНЕ ЕДНОСТАВНО

Спо­ред неа, проб­ле­мот се ре­ша­ва со по­мош на мас­ни ки­се­ли­ни што се сме­та­ат за есен­ци­јал­ни, а има­ат нај­мал­ку 18 јаг­ле­род­ни ато­ми во јаг­ле­ро­во­до­род­ни­от син­џир. Та­кви мас­ни ки­се­ли­ни со­др­жи мас­ло­то од лен, кое не смее да би­де за­гре­ва­но или обра­бо­ту­ва­но на на­чин што ќе до­ве­де до на­ру­шу­ва­ње на син­џи­рот. Ток­му ту­ка, спо­ред д-р Бад­виг, ле­жи и еден од проб­ле­ми­те на со­вре­ме­ни­от чо­век: не­го­ва­та ис­хра­на че­сто е со­ста­ве­на од ма­те­рии што за да има­ат по­го­лем рок на тра­е­ње се обра­бо­ту­ва­ат на на­чин што не са­мо што ги ели­ми­ни­ра од гру­па­та здра­ви про­ду­кти, ту­ку од нив соз­да­ва штет­ни про­ду­кти.

„Во ин­ду­стри­ско­то про­из­водс­тво на ма­сти и мас­ла ни­што се не­ма из­ме­не­то, би­деј­ќи тие но­сат ми­ли­јар­ди до­ла­ри, а на ин­ду­стри­ја­та ни­кој не ѝ да­ва ни­што за да во­ве­де не­што но­во. Тоа е и раз­бир­ли­во. За­го­вор­ни­ци­те на хе­мо­те­ра­пи­ја­та по­ста­ву­ва­ат по­и­на­кво пра­ша­ње. На­ша­та хе­мо­те­ра­пи­ја се ба­зи­ра на уни­шту­ва­ње на ту­мо­рот, но поз­на­то е де­ка таа ги уни­шту­ва и здра­ви­те кле­тки, па и са­ми­от па­ци­ент. Но сѐ што го спре­чу­ва рас­тот е фа­тал­но, за­што рас­тот ка­ко ос­нов­на функ­ци­ја е дел од жи­вот­ни­от про­цес. Не мо­же да се по­стиг­не не­што до­бро со при­ме­на на ло­ши средс­тва“, об­јас­ну­ва д-р Бад­виг.

Таа сме­та де­ка рек­ла­ми­ра­ње­то на мас­ли­но­во­то мас­ло не е со­се­ма во ред. Спо­ред неа, во тоа мас­ло нај­го­лем удел има оле­ин­ска­та ки­се­ли­на со син­џир од 18 јаг­ле­род­ни ато­ми, но ор­га­низ­мот на чо­ве­кот на кој му не­до­сти­га­ат есен­ци­јал­ни мас­ни ки­се­ли­ни не мо­же да ја ас­пор­би­ра оле­ин­ска­та ки­се­ли­на, па мас­ли­но­во­то мас­ло не по­ма­га. Нај­ко­рис­на, ве­ли д-р Бад­виг, е ли­нол­на­та ки­се­ли­на, а неа ја има во ле­нот. За да функ­ци­о­ни­ра ка­ко ма­те­ри­ја што мо­же да ги ели­ми­ни­ра бол­ни­те кле­тки од ор­га­низ­мот, на спо­ме­на­та­та ки­се­ли­на ѝ е по­треб­на на­би­е­на сулф­хи­дрил­на гру­па од про­те­и­ни. Нив­ни­от спој соз­да­ва ли­по­про­те­и­ни што мо­жат да го спа­сат ор­га­низ­мот од ту­мо­ри­те. Тоа зна­чи де­ка ле­нот и мас­ло­то од лен, иа­ко и са­ми по се­бе има­ат ан­ти­кан­це­ро­ге­ни својс­тва, а мо­жат да по­мог­нат и за спа­су­ва­ње на крв­ни­те са­до­ви што ста­на­ле твр­ди и лес­но крш­ли­ви, не се во со­стој­ба са­мо­стој­но да му по­мог­нат на па­ци­ент што ве­ќе е за­бо­лен од рак. За да се слу­чи тоа, по­треб­но е мас­ло­то од лен да се из­ме­ша со мла­до крав­јо си­ре­ње, та­ка што би се до­би­ла единс­тве­на ма­са. Нив­ни­от спој ги соз­да­ва по­треб­ни­те еле­мен­ти и исто­вре­ме­но овоз­мо­жу­ва не­што што исто та­ка е клуч­но – пре­нос на тие еле­мен­ти до бол­ни­те кле­тки.

МОЖЕ И КАКО ПРЕВЕНТИВА

Ос­нов­ни­от ре­цепт е до­ста ед­но­ста­вен: 125 гра­ма мла­до крав­јо си­ре­ње се ме­ша­ат со ми­ксер со три су­пе­ни ла­жи­ци ле­не­но мас­ло, сѐ до­де­ка не се до­бие ма­са во ко­ја не­ма да се пре­поз­на­ва мас­ло­то. Тоа се кон­су­ми­ра два­па­ти днев­но. Кај го­лем број па­ци­ен­ти е по­треб­но вре­ме на прис­по­со­бу­ва­ње, би­деј­ќи мож­но е мас­ло­то да пре­диз­ви­ка одре­де­ни сто­мач­ни не­при­јат­но­сти. Нај­до­бро е ако се поч­не со ед­на су­пе­на ла­жи­ца, па ка­ко што ор­га­низ­мот ќе се при­вик­ну­ва та­ка да се зго­ле­му­ва до­за­та до­де­ка се стиг­не до три ла­жи­ци.

Овој ре­цепт мо­же да се ко­ри­сти ка­ко пре­вен­ти­ва и евен­ту­ал­но кај бол­ни­те во ран ста­ди­ум. Д-р Бад­виг не го прет­по­чи­та па­ра­лел­но­то ко­ри­сте­ње на тра­ди­ци­о­нал­на­та те­ра­пи­ја, но по­сто­јат све­дош­тва на лу­ѓе што се из­ле­чи­ле исто­вре­ме­но ко­ри­стеј­ќи хе­мо­те­ра­пи­ја и ос­нов­ни­от Бад­ви­гов ре­цепт.

Се­пак, са­мо по се­бе, ова не е до­вол­но. Ова не е „сре­брен кур­шум“што ќе го убие ра­кот, иа­ко и тоа се слу­чу­ва­ло. Неј­зи­на­та про­гра­ма е мно­гу пос­ло­же­на и оп­фа­ќа комп­лет­на ди­е­та, осо­бе­но за бол­ни­те во по­доц­неж­ни ста­ди­у­ми. Се­то тоа таа де­тал­но го об­јас­ну­ва во сво­ја­та кни­га „Рак, проб­лем и ре­ше­ние“ и „Мас­ле­но-про­те­ин­ски го­твач“. Две­те кни­ги лес­но мо­жат да се нај­дат на Ин­тер­нет. Спо­ред го­тва­чот, на при­мер, за по­ја­док мо­же да се пол­зу­ва след­на­та ре­цеп­ту­ра: се­зон­ско овош­је се ме­ша со две су­пе­ни ла­жи­ци ме­ле­но ле­не­но се­ме и со ед­на су­пе­на ла­жи­ца мед, а по­тоа врз таа сме­са се пре­ли­ва ма­са­та до­би­е­на со ме­ша­ње на мла­до­то крав­јо си­ре­ње и ле­не­но­то мас­ло. Неј­зи­на­та ис­хра­на се сме­та и ка­ко ви­стин­ска по­мош за за­чу­ву­ва­ње на крв­ни­те са­до­ви, не­што за што со­вре­ме­на­та ме­ди­ци­на на­ви­сти­на не­ма лек, освен опе­ра­ти­вен трет­ман.

НИКАКОВ ЛЕН НЕМА ДА ПОМОГНЕ

„Мно­гу е важ­но лич­но­ста да би­де сфа­те­на ка­ко це­ли­на на те­ло, ду­ша и дух. Де­нес се сом­не­вам де­ка на же­на што во ло­ши­от брак по­сто­ја­но се воз­др­жу­ва, а со­пру­гот ја мал­тре­ти­ра, мо­же да ѝ се по­мог­не со ле­не­но мас­ло. Во чо­ве­ко­ви­от ор­га­ни­зам, си­те три еле­мен­ти игра­ат важ­на уло­га“, ве­ли Бад­виг во ед­но свое ин­терв­ју.

Ина­ку, таа по­чи­на­ла во 2003 го­ди­на на во­зраст од 93 го­ди­ни, а во Гер­ма­ни­ја по­стои цен­тар со неј­зи­но­то име.

ШТО МИСЛАТ КАРДИОЛОЗИ И ОНКОЛОЗИ ЗА „БАДВИГ МЕТОДОТ“

Во вр­ска со Бад­ви­го­ви­от ре­цепт, пред из­вес­но вре­ме раз­го­ва­ра­ме со не­кол­ку он­ко­ло­зи, но и со ле­ка­ри чи­ја деј­ност се крв­ни­те са­до­ви. Ни­кој од нив не­ма­ше соз­на­ни­ја во вр­ска со ова. За ле­ка­ри­те чи­ја об­ласт се крв­ни­те са­до­ви, нив­но­то зат­ну­ва­ње и кру­тост и на­та­му оста­ну­ва­ат проб­лем што не мо­же да се ре­ши. Овој ре­цепт мо­же да по­мог­не да се са­ни­ра кру­то­ста на крв­ни­те са­до­ви, но не по­ве­ќе од тоа.

Што се од­не­су­ва до ра­кот, мно­гу на­ши он­ко­ло­зи има­ат чу­е­но за мно­гу ал­тер­на­ти­ви, но не и за оваа. Во крај­на ли­ни­ја, за тра­ди­ци­о­нал­на­та ме­ди­ци­на ре­ле­вант­но е са­мо тоа што по­ми­на­ло низ про­це­ду­ри­те на ин­сти­ту­ци­и­те за­дол­же­ни за ова или ба­рем во не­кои струч­ни спи­са­ни­ја. Бад­ви­го­ви­от про­то­кол не­ма та­кви ре­фе­рен­ци, а неј­зи­ни­те при­вр­за­ни­ци тоа го об­јас­ну­ва­ат со бор­ба­та што про­тив неа ја по­ве­ле моќ­ни­те ин­ду­стрии, пред сѐ пре­хран­бе­на­та.

Ина­ку, он­ко­ло­зи­те во ос­но­ва се сог­лас­ни со тоа де­ка ако па­ци­ен­тот не ја пре­ки­не ре­дов­на­та те­ра­пи­ја, овој ре­цепт не би тре­ба­ло да му на­ште­ти, но се­ка­ко пре­по­ра­чу­ва­ат кон­сул­та­ци­ја на бол­ни­от со не­го­ви­от ле­кар пред да поч­не да го при­ме­ну­ва.

Са­ма­та при­ме­на на овој „про­то­кол“ не е сло­же­на, но проб­лем е што мно­гу лу­ѓе те­шко мо­жат да по­ве­ру­ва­ат де­ка си­ре­ње и лен мо­жат да ги спа­сат, нас­про­ти ми­ли­јар­ди­те до­ла­ри што за про­на­о­ѓа­ње ле­ко­ви се­ко­ја го­ди­на се тро­шат во све­тот. Обич­но, на ва­кви­те ед­но­став­ни ре­цеп­ту­ри нај­че­сто се од­мав­ну­ва со ра­ка. Но тоа е ве­ќе друг проб­лем.