Еден од најневеројатните феномени во астрономијата е дека над 700 трилиони ѕвезди исчезнаа од видливиот универзум.
Овој настан го предизвикува нашето разбирање за стабилноста и трајноста на космичките објекти. Ѕвездите обично се подложени на бавни циклуси на развој во текот на милиони до милијарди години. Сепак, се чини како некој да избришал 700 трилиони ѕвезди од космичкото светлосно шоу. Ѕвездите кои беа јасно забележани во претходните каталози и мапи на небото исчезнаа без трага за помалку од 100 години.
Истражувачите го открија ова споредувајќи ги старите податоци од набљудувањето со најновите мапи на небото, очекувајќи дека денес ќе видат повеќе ѕвезди поради подобрата технологија. Наместо тоа, тие откриле дека 700 трилиони ѕвезди едноставно исчезнале. Алармантното откритие доведе до големо истражување како дел од проектот Баско. Меѓународен тим астрономи, предводен од Бит Трисо од Нордискиот институт за теоретска физика, прецизно ги прочешла старите каталози на ѕвезди. Резултатот го потврди исчезнувањето.
Ѕвездите генерално се формираат од густи молекуларни облаци од водород и хелиум и минуваат низ фази врз основа на нивната маса. Масивните ѕвезди можат да завршат со експлозии на супернова, додека помалку масивните ѕвезди како нашето Сонце стануваат бели џуџиња. Ова ненадејно исчезнување без трага или експлозија не одговара на нашето сегашно разбирање за ѕвездената еволуција. Што може да предизвика вакво масовно исчезнување? Постојат три можности: грешки во податоците за набљудување, непознати појави во развојот на ѕвездите или структурата на универзумот или постоење на паралелни светови и димензии.
Една теорија сугерира дека црните дупки или екстремните гравитациски настани би можеле да ги извлечат ѕвездите од видливиот спектар во непознати состојби или димензии. Друга теорија вклучува својства на менување на темната материја или темната енергија, што доведува до такви аномалии. На пример, ѕвездите едноставно би можеле да ја затемнат својата светлина или да умрат на други начини за кои сè уште не знаеме, отстранувајќи ги од нашиот видлив Универзум без да ги остават зад себе вообичаените остатоци или сигнали како што се зголеменото зрачење или експлозивните маглини.
Истражувањето на овие можности отвора нови димензии на физиката. На пример, црните дупки со монструозни размери би можеле да проголтаат цели популации на ѕвезди. Можно е таквите црни дупки да постојат само во одредени квадранти на универзумот, слично на тоа како одредени растенија и животни се регионално специфични на Земјата. Дополнително, голем број ѕвезди би можеле да бидат прикриени со меѓуѕвездени маглини или новооткриени космички феномени кои ја апсорбираат или ја рефлектираат нивната светлина. Квантните ефекти или егзотичната материја, исто така, може да играат улога со модифицирање на светлосната емисија на ѕвездите или свиткување на простор-времето на таков начин што ѕвездите стануваат невидливи.
Дали темната материја може да ги уништи ѕвездите? Темната материја, која влијае на движењето на ѕвездите и галаксиите преку својата гравитација, може да ги промени својствата и да предизвика такви исчезнувања. Друг интригантен концепт е космичките дупки кои ја транспортираат материјата помеѓу различни области на универзумот или дури и различни универзуми. Овие теоретски пасуси би можеле да овозможат материјата или информациите да патуваат низ огромни космички растојанија, надминувајќи ги конвенционалните физички закони.
Ненадејното исчезнување на огромен број ѕвезди може да предизвика драматични промени во гравитациската рамнотежа во галаксиите. Ѕвездите се гравитациски врзани во галаксиите, одредувајќи ја нивната структура и стабилност. Ако исчезнат големи популации на ѕвезди, тоа може да доведе до делумно намалување на стабилноста на галаксијата. Астрофизиката можеби ќе треба да развие нови модели за симулација за да ги истражи ефектите од ненадејните загуби на маса во галаксиите. Овој феномен може да обезбеди нови сознанија за темната материја и темната енергија, бидејќи нивните гравитациски ефекти би можеле да станат поочигледни со отсуството на ѕвезди.
Истражувањето на овие можности може да ни помогне подобро да ги разбереме мистериите на универзумот и да го предизвикаме нашето постоечко знаење. Во меѓувреме, дури и филозофите се зафатија со прашањето за исчезнатите ѕвезди во универзумот. Луѓето се навикнати на постојано присуство на ѕвезди на ноќното небо. Познатите соѕвездија како Орион и Големата мечка не се промениле многу откако луѓето се на Земјата. Ѕвездите се многу стабилни, а суперновите со последователно исчезнување на ѕвезда се исклучително ретки. Идејата за голем број ѕвезди кои одеднаш исчезнуваат е шокантна. Тоа може да го разниша нашиот фундаментален поглед на светот и да не натера да се запрашаме што навистина знаеме за овој космос. Феноменот на исчезнување на 700 трилиони ѕвезди нè принудува да го доведеме во прашање трајното постоење на она што го земаме здраво за готово и одново да размислуваме за минливата природа на универзумот и нашата сопствена улога во него.
