Угледниот американски биохемичар, доктор Томас Сејфрид, неодамна во интервју за МИА изјави:

„Секоја година, Американското здружение за рак документира нови заболувања и нови смртни случаи. Бројот секогаш расте. Во САД, секојдневно умираат околу 1.700 луѓе од рак. Тоа е околу 70 луѓе во текот на еден час. Тоа не е занемарливо, тоа е епидемија. Се трошат милијарди и милијарди долари. И од федералната влада и од приватни фондации, кампањи со розова панделка и слично. Луѓето даваат пари без да знаат каде тие одат. Нема одговорност, ниту од владата, ниту од фондациите. Тоа е стана годишен ритуал на фрлање пари со надеж дека нешто ќе се смени, а обично не се менува ништо“, вели доктор Сејфрид.

Според него, официјалните податоци се дека има „огромен напредок“ во намалувањето на смртноста од рак, но всушност вели, најголемата реална промена во „лекувањето“ од канцер дошла после кампањата против пушењето во 1990-тите, но тврди, тоа е превенција, а не резултат на скапите третмани.

„Значи, најголемата редукција на смртноста дојде од промена во личното однесување, а не од медицинските интервенции“, категоричен е познатиот биолог, кој додава дека ракот е всушност, нарушен раст на клетките, неконтролирана клеточна делба.

Но, дали ова нарушување е предизвикано од генетски мутации, или пак од хронично недоволно клеточно дишење, поврзано со ферментација (субстратно-фосфорилација)?

„Научната теорија е обид да се објаснат фактите. Фактите се реалност, а толкувањето на фактите зависи од веродостојна теорија. Добрата теорија ја движи науката напред, погрешната теорија ја блокира. Сега сме пред нова трансформација: дали митохондријалната метаболичка теорија може подобро да го објасни потеклото и управувањето со ракот од доминантната соматска мутациска теорија? Доминантното мислење тврди: мутации во тумор-супресорните гени и онкогените предизвикуваат неконтролирана клеточна делба. Врз основа на тоа се развиваат ‘прецизни терапии’, генетски тестови и персонализирана медицина. Ама статистиките покажуваат дека новите лекови ретко го продолжуваат животот повеќе од два-три месеца. Сепак, ако погледнеме експерименти со трансплантација на јадра и митохондрии меѓу нормални и канцерогени клетки, станува јасно: клеточната регулација повеќе зависи од здравјето на митохондриите/метаболизмот отколку од мутациите во јадрото. Значи, доказите сугерираат дека канцерот е нарушување на метаболизмот/митохондриите, а не чисто генетска болест.“

во овој разговор со д-р Роб Калц тој објаснува зошто некои тумори „пуштаат“ метастази“ , а други не:

 

Д-р Роб Килц:
Јас секогаш некако си замислувам дека оштетената клетка, всушност сите клетки, сакаат да преживеат. Кога зборуваме за метастази, јас си замислувам дека клетката „мисли“: „Ова е лоша средина, морам да најдам подобра средина за да преживеам и да се размножувам“. Дали оваа аналогија има смисла? Дали навистина нашата внатрешна средина во телото е оштетена?

Томас Сејфрид:
Имаме голем научен труд за метастазите. Ми требаа 10 години за да го откријам потеклото на метастатскиот рак. Имаме туморски клетки кои, кога ќе ги внесете во глушец, се шират низ целото тело. Целиот глушец се исполнува со рак, мозок, дебело црево.

Но, има и други клетки кои, кога ќе ги внесете, создаваат голем тумор на едно место и не се шират, туку само растат. Се прашав: која е разликата меѓу туморите што растат локално и никогаш не се шират, и оние кај кои дури и не гледате голем тумор, а одеднаш се прошируваат низ целото тело?

По 10–12 години истражување откривме дека метастатската клетка ги има сите карактеристики на еден тип имуна клетка, макрофаг. Макрофагите се дел од нашиот клеточен имунолошки систем. Кога имаме инфекција или рана, тие доаѓаат и се многу моќни во заздравувањето и уништувањето на бактериите.

Кога во телото се појавува почетна лезија и матичните клетки почнуваат да се размножуваат, тие стануваат неопластични, односно нивниот раст е нарушен, но тие самите не можат да се движат. Имуните клетки, макрофагите, кои треба да го „изгаснат пожарот“, лачат фактори за раст со намера да ја заздрават ткивната повреда.

Но, тие фактори за раст всушност ги тераат овие матични клетки да растат побрзо и уште понеконтролирано, создавајќи млечна и сукцинска киселина, производи од ферментација. Имуните клетки се под постојан стрес обидувајќи се да го изгаснат пожарот, но всушност го поттикнуваат.

Тие клетки се многу фузиони, се спојуваат со матичните клетки и создаваат хибридна клетка која има способност да влегува и излегува од крвотокот и да се шири низ целото тело, вклучително и лимфните јазли.

Значи, метастатската клетка е всушност корумпирана имуна клетка која во обид да помогне, станала дел од проблемот. Ова е јасно дефинирано и од други научници, но полето на онкологијата целосно го игнорира тоа.

Потоа ги анализиравме сите главни метастатски карциноми кај луѓето, гради, дебело црево, бели дробови. Сите имаат карактеристики на макрофаги. Значи знаеме што е метастатска клетка. Следното прашање е: како се уништува?

Треба да откриеме како се хранат. Макрофагите се хранат со огромни количини глутамин и гликоза. И сега знаеме, ако им ја одземеме гликозата и глутаминот и ги ставиме во состојба на нутритивна кетоза, тие не можат да користат кетони или масти и умираат, без системска токсичност.

Проблемот е што ова не се вклопува во доминантниот поглед дека ракот е генетска болест. Но ние ја разбираме биологијата на оваа состојба подобро од речиси сите други и знаеме како да ја контролираме без токсичност.

Сепак, луѓето не сакаат да веруваат или не можат да разберат. Затоа секој ден умираат околу 1.700 луѓе од состојба што може ефективно да се контролира без токсични третмани. Тоа е големата трагедија.

Д-р Роб Килц:
Каде тука се вклопува микробиомот?

Томас Сејфрид:
Џејмс Хенри Солсбери уште во 1800-тите покажал дека има прекумерен раст на габи и бактерии во цревата и дека диета базирана на месо им помогнала на луѓето.

Не сум сигурен дека микробиомот е директна причина за рак, но хроничните дигестивни проблеми и воспаленијата можат да доведат до рак на дебелото црево.

Она што е парадоксално е што луѓето зборуваат колку е важен микробиомот, а кога некој ќе добие рак, го трујат и зрачат, целосно уништувајќи го микробиомот. Како тоа има смисла?

Д-р Роб Килц:
Не, воопшто нема смисла.

Томас Сејфрид:
Го тестиравме и користењето други шеќери. Сорбозата може делумно да ја замени глукозата, но ние не ја консумираме. Постојат и други нуклеотидни шеќери, но ги има во многу мали количини.

Ферментацијата е многу неефикасен метаболички процес и бара огромни количини гориво. Најизобилните горива во телото се глукозата и глутаминот — тие го хранат „ѕверот“. Кога ќе го сфатите тоа, знаете како да го уништите.

Д-р Роб Килц:
Во болниците често им даваат глукоза преку инфузија.

Томас Сејфрид:
Да, и тоа е контрапродуктивно. Ние понекогаш даваме интравенски масти, како рибино или маслиново масло. Но прво мора да се стави ракот во мирна, индолентна состојба. Потоа експериментираме.

Кога на некого ќе му се каже дека има уште една или две години живот, сакате веднаш да го контролирате туморот. Ова е почеток на нова форма на третман наречена метаболичка терапија.

Откако болеста ќе помине низ индолентна фаза, можеме да користиме вештачка интелигенција, диета, лекови, комбинации кои ги убиваат туморските клетки без да им наштетат на нормалните клетки. Ова е само почеток.

Д-р Роб Килц:

Дали имате совет за некој штотуку дијагностициран со рак?

Томас Сејфрид:

Јас не сум лекар. Јас давам едукативни информации за луѓето да можат да донесуваат одлуки. Проблемот е да се најде лекар со знаење кој го разбира ова.

Лекарите не се обучени за ова. Тоа е големиот проблем.

Д-р Роб Килц:

Дали обезноста е поврзана со ракот?

Томас Сејфрид:

Апсолутно. Дебелината го заменува пушењето како фактор на ризик. Гледате системско воспаление, покачен Ц-реактивен протеин, оштетена оксидативна фосфорилација.

Промените во исхраната и начинот на живот се критични. Вежбањето е исклучително важно. Ги вежбате вашите митохондрии. Ако постите и вежбате, вашите митохондрии ќе бидат добри.

Но, тешко е. Штетната храна има добар вкус. Создадена е со добар вкус. Создава зависност.

Д-р Роб Килц:

Каде луѓето можат да најдат веродостојни информации?

Томас Сејфрид:

Сите мои трудови се со отворен пристап. Само пребарајте ги публикациите на Томас Н. Сејфрид.

Нешто од тоа е тешка наука, но кога вашата егзистенција е во прашање, ја читате одново и одново. Луѓето го користеле ова за да се лекуваат себеси, па дури и своите кучиња, со неверојатен успех.

Д-р Роб Килц:

Има ли надеж?

Томас Сејфрид:

Апсолутно. Ракот не е мистерија. Тоа е едноставен метаболички проблем. Метаболичката терапија може да го спречи ракот и да го контролира ако го добиете.

Никој не прави профилактичка хемотерапија или зрачење, но метаболичката терапија може да се користи превентивно. Знаењето е моќ.

Можеме да го промениме сето ова. Метаболичката терапија ќе го промени третманот на ракот.

Линк до целото видео, до разговорот на Килц и Сејфрид.