Виолета АЧКОСКА
Во пролетта 1944 година населението од Костурско, Кајларско, Воденско, Берско, Ениџе-Вардарско, Леринско и други (Ајтос, Бежанско Селишче, Крмско, Ранци, Долно и Горно Граматиково, Сели, Дрезилово, Куцофљани и други), било изложено на силен терор од страна на германските сили и нивните соработници заради учество во антифашистичката борба. Оваа суровост, меѓу другите, ја искусило и селото Клисура каде што како чин на одмазда на антифашистичкиот отпор биле изгорени 200 куќи, а заклани или живи изгорени вкупно 223 лица од ова село.
Во периодот од 22 до 27 април, додека траеле германските воени дејствија против единиците на ЕЛАС на подрачјето на планината Каракамен, македонското село Катраница, (прекрстено од грчките власти во Пирги), доживеало невидено злосторство од страна на германските СС единици и грчките националистички банди.
На најсвиреп начин биле убивани жени, деца, старци. За ова, во извештајот на потполковникот Дионисиус Каранџас – Мелас од 21 октомври 1944 г., упатен до групата дивизии на ЕЛАС од Македонија, меѓу другото, стои: „Гратчето Катраница од 1.000 куќи откако целото беше разорено…плати данок во крв од 640 жени и деца масакрирани на најсвиреп начин.
Цели седум месеци нашите очи гледаа купишта на трупови… сите погорни суштества откако ѕверски беа обесчестени, врзани во групи со јаже, попрскани со малку бензин – за да горат полека, беа запалени и изгореа како свеќи. Секое врвче и секој дол од оваа планина Каракамен претставува една недоискажана крвава историја…“
(Документот објавен во зборникот: „Егејска Македонија во НОБ 1944-1945“, Архив на Македонија, Скопје 1971, т. I). Оние кои останале живи по масакрот се разбегале на сите страни и селото практично престанало да постои. Инаку во етничкото чистење на Беломорска Македонија, во периодот од 1919 до 1970 година биле преименувани 1666 села, а од картата исчезнале 824 села (според податоци на Тодор Симовски).
