Форензичари на УНМИК знаеле за “жолтата куќа” (1)

Агенцијата СРНА тврди дека има докази дека форензичарите на УНМИК знаеле за „жолтата куќа”.

Агенцијата наведува дека дошла до доверлива кореспонденција на раководителот на Мисијата за испитување на злосторства од Скопје и Приштина Емон Смит со шефот на истражната мисија, Патрик Лопез Терес, во која Смит, на барање на Терес, доставува извештај за исходот од разговорите што ги имал со раководителот на Одделот за сојузи за правдата на УНМИК Пол Кофи во врска со злосторствата на Косово и Метохија, со посебен фокус на „жолтата куќа”.

Еден од сведоците за трговија со органи во Косово и Метохија, раскажал детално, како кога бил и чувар во 1999 и 2000 година бил испратен најмалку три пати во областа Бурел во Албанија, каде што биле притворени Срби, на возраст од 25-35 години, сите донесени од територијата на КиМ, кои претходно биле киднапирани или заробена од припадници на ОВК, така што форензичарите на УНМИК знаеле за случајот „жолта куќа”, наведува СРНА.

Во извештајот се наведува дека сведокот под бројот “3” опишал едно “патување”, кога возел претпоставен оперативец на ОВК во куќа јужно од Бурел, каде што го надгледувал погребот и преместувањето на човечки остатоци кои биле во црни вреќи.

Сведокот од возило набљудувал како околу 20 човечки тела биле закопани на едни мали гробишта на околу километар од таа куќа. Сведокот го идентификуваше оперативецот на ОВК како Бесим Вокши.

Натаму се наведува дека сведокот од покажаните десет куќи од различни локации во Албанија без двоумење ја идентификувал “жолтата куќа”, како што пред тоа направиле и други сведоци, иако во меѓувреме, „жолтата куќа“ е префарбана во бело. ”

Во извештајот на Смит понатаму се наведува дека сведокот “Н”, возач, има лично знаење за неколку испораки во Албанија и дека точно ги наведе координатите на локацијата на масовните гробници.

Се тврди дека транспортот на локација под бројот еден “масовна гробница / повеќе од нив” се случил околу 2 август 1999 година. Сведокот кажал дека телата биле донесени од областа Пеќ на локација во близина на Тропоја, која потоа ја опишал.

Според извештајот, на локацијата Јујеш биле донесени тела од областа Сува Река. Сведокот “Н“ видел тела обвиткани со сиви воени ќебиња. Според неговите зборови, најчесто биле мажи, неколку жени, а телата биле попрскувани со “капорит” прашок за да ја сузбијат смрдеата.

Сведокот со Смит и неговиот тим дошол до локација и во таа прилика го опишал логорот кој претходно бил лоциран на другата страна од планината во близина на  реката што течела кон територијата на Косово и Метохија.

Во извештајот се истакнува дека повеќето од затворениците во логорот, според сведоците, биле членови на српската полиција и Југословенската армија, кои претходно се држени во селото Жижа во областа на Косово и Метохија, а во Албанија беа пренесени во почетокот на јули таа година.

Сведокот раскажал дека извесен Милири му рекол дека некои биле принудени да работат до смрт, а потоа биле закопувани во близина на местото каде што тој “го фрлал својот товар”. Сведокот навел дека логорот станал еден вид подготвителна “воздушна бања” за оние Срби кои биле избрани да бидат “донатори на органи”.

Смит појаснил дека при проверка на изјавите на сведоците за местото на масовната гробница, тие продолжувале да возат низ шума додека не го видат изворот.

„Свртевме со камионите десно и низбрдо околу 50 метри, каде што се наоѓаше огромно скршено „тропско” дрво, кое го означуваше влезот во шумата. Сведокот раскажува дека тука ги запирале возилата и дека тука ги носеле српската трупови надолу по падината во шумата. Таму ги чекал Енвер Коколи од разузнавачката служба на ШИК “, наведува Смит.

Во извештајот следи преписка, до која дошол Смит меѓу шефот на форензичарите на УНМИК Жозе Пабло Барајбар и извесен Клинт, означена како “строго доверливо”.

Барајбар, како што се вели, сакал на Клинт накратко да му ги изложи собраните докази во последните години, а во врска со судбината на исчезнатите Срби и други кои биле киднапирани или “исчезнале” во Косово и Албанија.

“Целосната слика на што точно се случило со овие луѓе, кога и зошто се уште не е целосно обликувана. Но, ние имаме повеќе (најмногу со заштитен идентитет) сведоци кои изјавија дека киднапери, во блиски врски со ОВК, држеле помеѓу 50 и 300 лица уапсени на локации во близина на Тропој и Кукеш (Бичај) “, наведува Барајбар.

Тој додава дека овие луѓе биле главно Срби од Косово и Метохија.

“Според истите извори, некои од затворениците биле се уште живи и притворени во Албанија до крајот на 2000 година. Оваа информација е заснована на изјавите на овие сведоци”, вели Барајбар.

Тој истакна дека тројца мажи ( со понизок ранг во ОВК) го потврдиле своето учество во транспортот на Србите од Косово во Албанија во најмалку шест различни прилики, почнувајќи од јуни 1999 година, и двајцата сведоци, исто така, префрлувале мала група затвореници  во напуштена куќа во близина на Бурел, во централна Албанија.

Друг сведок, исто така, опишан како “обичен војник на ОВК”, пријавил дека во текот на летото 1999 година видел притворени Срби на локација близу Тропоја.

Уште еден “обичен оперативец на ОВК” ги опишал Србите приведени во село на косовската страна на границата на патот кон Тропоје. Тој изјавил дека по неговото враќање во тоа село и во септември 1999 година, повеќето од тие Срби биле префрлени во Албанија.

Косовски Албанец, кој бил притворен во базата ОВК во Кукеш, изјавил дека имало три српски цивили кои потоа биле префрлени во Бурел, каде што постоел затвор во Албанија опремен со медицинска клиника.

“Затворот бил користен како команда на ОВК и индикативно е дека блискиот соработник на Хашим Тачи, лекарот Шаип Муљ имал канцеларија на таа локација”, наведува Барајбар…

Ќе следува и второ продолжение…