Никола ГРУЕВСКИ
Нека е честит и вечен празникот 11 Октомври, денот од далечната 1941 година, кој симболично го означува почетокот на отпорот против фашизмот и Народноослободителната борба во Македонија, која резултираше со триумф на 2 ти август 1944 година со втемелувањето на државноста во форма на Република, во рамките на Југословенската федерација.
Периодот на партизанската епопеја по кој Македонија и Македонците го реализираа својот вековен стремеж и сон на многу претходни генерации борци и жртви за слободата на Македонија.
Во ова време на брутално и бескомпромисно негирање и прогласување за фалсификат на постоењето на македонскиот јазик, нација и особено посебноста како народ различен од бугарскиот пред 1944 година, денешниот наш празник од нашиот источен сосед за жал не само што се интерпретира поинаку, туку во духот на договорот за пријателство, се бара 11 Октомври да го означува почетокот на граѓанската војна помеѓу двете идеолошко спротиставени страни на бугарското население во Македонија, а кои по војната со сила и терор биле помакедончени.
Да се надеваме дека овој период на опседнатост со нас Македонците и со нашата историја ќе заврши што побрзо и двете држави заеднички, а не само Македонија, ќе се свртиме кон иднината и соработката, без меѓусебни негирања и навреди. Во контекст на таа посебност на Македонците токму од нашиот источен сосед и пред 1944 година, во продолжение прочитајте една кратка статија.
Статијата е издадена во еден од четирите најголеми весници во Франција во тоа време ,,Л Матан” на 11 јуни 1923 година, два дена по воениот удар во Бугарија на кој се приклучила и ВМРО на Тодор Александров.
Тоа е три дена пред свирепата ликвидација на дотогашниот бугарски премиер Стамболиски од страна на скопскиот војвода Величко Вељанов Чичето и неговата чета. На местото на Стамболиски кого го сметале како нивни осведочен непријател и премиер чија влада отворено работела на уништување на ВМРО и нормализирање на односите на Бугарија со Југославија, доаѓа новиот премиер Цанков.
Погледнете само колку пати во само една страна македонците се наречени “Македонци”, Тодор Александров е наречен водачот на Македонците, а ВМРО на Тодор Александров е наречена ,,македонска партија” и погледнете против кого и за што и како ги нарекуваат кога бунтувале во Софија (,,…Македонците кои што навлегле во Софија пукале на полициската станица…”) и.т.н.
Контраст на придавките во статијата ,,Македонци и македонско” употребени за едните во овој краток текст каде доволно јасно е нагласена македонската посебност, се зборовите на пример на новиот премиер Цанков за бугарскиот народ, кој негира “бугарска мобилизација….”, или фразите во текстот “бугарски традиции”, ,,асоцијаца на бугарски интелектуалци” итн.
Се вели и дека ,,во струмичката котлина оваа организација оформила еден вид мала независна држава” а во друг дел и дека ,,…кон средината на март македонците ги завзеле Ќустендил и едно српско село….”.
Статијата објавена во овој угледен француски дневен весник е дел од вториот том на проектот на владата на Република Македонија предводена од ВМРО-ДПМНЕ, а спроведен преку Државниот Архив на Македонија, чии втор од четири планирани томови по долго одлагање излезе од печат неодамна, редактиран од Др. Теон Џинго.
Нелогично е во 1923 година, 18 години пред 11 Октомври 1941 година, во Франција македонците во Бугарија да ги разграничуваат од Бугарите како посебни, а Македонците во Вардарска Македонија под српска власт, сите или најголем дел да биле Бугари на 11 Октомври 1941 година, како што тврди денешната политика на нашиот источен сосед.
Нека е вечен празникот и нека е вечна Македонија!
