Професорот по анатомија на Универзитетот во Бари, Луиџи Мартино, кој ги мерел и фотографирал моштите на св. Никола во 1957 година, се обидел да скицира како ќе изгледа светецот ако има меки ткива на черепот. Тој донел заклучок и за болеста на светителот. Оштетените зглобови, ‘рбетот и градната коска сведочат за маките што ги претрпел свети Никола во затворот – бил мачен со истегнување, како и многу други христијани за време на прогонството.
Радиолошкиот преглед на черепот откри екстензивна внатрешна компресија на коските на дел од черепот. Професорот Мартино верува дека овие промени се предизвикани од долгорочното влијание на затвореноста, студот и влажноста.
Како резултат на проучувањето на посмртните останки, професорот Луиџи Мартино утврдил дека лицето прикажано на иконата целосно одговара на изгледот на реконструираното лице на моштите во Бари:
„Според структурата на черепот и скелетот, светецот бил со средна висина и темна кожа, со високо чело, испакнати јаготки и брада, скелет со средна јачина. Антрополошките студии на остатоците покажуваат дека тој не јадел месо, туку само растителна храна. Утврдена е и висината на свети Николај Чудотворец: 167 сантиметри.
Користејќи модерни компјутерски технологии, руски уметник се обидел да го прикаже лицето на свети Николај Чудотворец.
