Професорот по анатомија на Универзитетот во Бари, Луиџи Мартино, кој ги мерел и фотографирал моштите на светецот во 1957 година, се обидел да скицира како Николасби изгледал доколку меките ткива биле присутни на черепот.
Тој донесе заклучок за болеста на светителот. Оштетените зглобови, ‘рбетот и градната коска сведочат за маките што ги претрпел свети Никола во затворот – бил измачуван со истегнување, како и многу други христијани за време на прогонот. Радиолошки преглед на черепот открил голема внатрешна набивање на коските на черепот.
Професорот Мартино смета дека овие промени се предизвикани од долгорочните ефекти на затворот, студот и влагата.
Како резултат на проучувањето на посмртните останки, професорот Луиџи Мартино утврдил дека лицето прикажано на иконата целосно одговара на изгледот на реконструираното лице на моштите во Бари:
„Според структурата на черепот и скелетот, светецот бил со средна висина и темна кожа, високо чело, имал испакнати јаболчници и брада, скелет со средна јачина“.
Антрополошките студии на остатоците покажуваат дека тој не јадел месо, туку само растителна храна.
Утврдена е и висината на свети Николај Чудотворец: 167 сантиметри.
Користејќи современи компјутерски технологии, руски уметник нацртал како изгледало лицето на свети Николај Чудотворец.
