Еден од водечките светски органски хемичари, во неодамнешно интервју со Такер Карлсон, објасни зошто теоријата на еволуцијата не е доволно поткрепена, што е во спротивност со наводниот консензус на научниот естаблишмент.

Џејмс Тур, кој е роден во секуларно еврејско семејство и подоцна преминал во христијанство, има исклучителна кариера како истражувач во областа на хемијата и нанотехнологијата и повеќепати е признаван како еден од највлијателните научници во светот. Тој посочи дека повеќето јавни критичари на еволуцијата немаат негово знаење од биохемијата, што нему му овозможува да ја критикува еволутивната теорија од нејзините основи.

Тур објасни дека, иако научниците набљудувале промени што може да се наречат „микроеволуција“, како на пример промени кај бактериите што ги прават поотпорни на антибиотици, промени во основниот телесен план на организмите никогаш не биле забележани.

Пример за промена на телесен план би бил „без’рбетник, нешто што нема ‘рбет“, да се претвори во организам со ‘рбет, рече Тур. „Тоа никогаш не се случува.“ За да се променат телесните планови, мора да има промени во генетските мрежи, истакна тој.

Една од најголемите празнини во еволутивната теорија што ја нагласи е фактот дека, иако луѓето ќе „укажуваат на фосили на едно суштество како претходник на друго“, фосили од меѓуфази, односно „трансформативни“ организми, никогаш не се пронајдени.

Наместо интермедијарни фосилни записи, го гледаме Камбриската експлозија, која научниците ја опишуваат како ненадејна појава на огромна разновидност на сложен живот.

„Тие едноставно се појавија, како Бог да ги повикал во постоење. Како Бог да рекол: ‘Нека се појават овие видови’. Има експлозија“, рече Тур.

„Но, зар тоа не ја руши самата теорија? Затоа што ако еволуцијата беше реална, ќе видевме постепено надградување од една единствена клетка“, рече Карлсон.

Тур потврди дека таква постепена еволуција никогаш не е забележана. Тој претходно истакна и дека не е понудено задоволително биохемиско објаснување за еволуцијата. Всушност, луѓето сè уште не успеале да создадат ниту една од четирите полимерни компоненти на животот — липиди, протеини, јаглехидрати и нуклеински киселини — користејќи пре-биотски услови. Со други зборови, никој не успеал да ги состави овие молекули користејќи ги „хемикалиите и техниките што би биле достапни на Земјата пред животот“.

„Ние дури и не знаеме како да ги направиме основните градбени блокови на градбените блокови што нè сочинуваат“, рече Тур. Тоа вклучува и жива клетка.

Карлсон потоа праша зошто оние што ја негираат еволуцијата се третираат како да „направиле морално злосторство“.

Теоријата е веќе длабоко вкоренета во објавената литература, вклучително и во образовниот систем, истакна Тур. „Учебниците се изградени околу ова. Тоа е сè што луѓето знаат“, рече тој, додавајќи дека луѓето ги плаши самото преиспитување на еволуцијата.

Тур сподели дека, зачудувачки, имал луѓе од две различни федерални агенции кои дошле во неговата канцеларија — „бидејќи не сакале ни да го напишат ова во е-пошта“ — за да му кажат дека може да „престане да поднесува предлог-проекти“, бидејќи тие никогаш нема да добијат финансирање.

„Дури имав и предлог што доби многу висока оценка. И го повикав директорот на програмата и го прашав: ‘Што се случи?’“, раскажа Тур. Според него, дури и директорот бил изненаден. Очигледно, некој над него го поништил предлогот.

„Затоа што си ја довел во прашање ортодоксијата на еволуцијата?“ праша Карлсон.

„Точно“, одговори Тур. Потоа објасни што точно го означило како еволутивен „еретик“.

Околу 2000 година, по е-пошта добил барање да потпише изјава во која стоело: „Сметаме дека случајната мутација и природната селекција се недоволни за да ја објаснат разновидноста на животот. Затоа е потребно понатамошно истражување.“ Како што истакна, изјавата била внимателно формулирана.

Подоцна, во 2005 година, почнал да се прашува зошто сè уште не бил примен во Националната академија на науки, со оглед на неговата исклучителна научна работа.

„И ми рекоа: ‘Џим, нема да влезеш во Националната академија на науки затоа што ја потпиша таа изјава.’“

„Им реков: за што зборувате? За таа изјава? Ја добив по е-пошта“, раскажа Тур. „Реков: ‘Имам направено колку и секој друг што влегол во Академијата.’“

Тој вели дека добитник на Нобелова награда му одговорил: „Не, Џим, ти имаш направено двојно повеќе. И сè уште нема да влезеш.“

Тур рече дека колегите научници со кои разговарал „дури ни не знаеле што точно пишува во изјавата“. Кога им ја покажал, тие признале дека е „внимателно изработена“, но возвратиле дека изјавата „се користела за да се обиде да се внесе креационизмот во училиштата“.

„Тука има голема приказна“, забележа Карлсон. „Затоа што можеме да ја судиме важноста на нешто според реакцијата на него.“

„Можно е, ако макроеволуцијата не е објаснувањето за она што го гледаме, тогаш мора да постои Создател. Тоа упатува на Бог. Можеби тоа е проблемот“, рече тој.

Тур се согласи: „Мислам дека тоа може да биде големиот проблем.“ За да го поткрепи заклучокот на Карлсон, тој посочи на значителниот број луѓе кои му пишале и споделиле дека ја напуштиле својата вера поради еволутивната теорија што ја научиле во средно училиште и на факултет, а откако ја виделе содржината на Тур, сфатиле дека „овие луѓе немаат сè разјаснето“.

„Имам многу луѓе кои ми велат дека, откако го виделе она што го зборувам, се враќаат кон верата“, рече Тур.