Црковниот празник Свети Дух е ден на будење на бугарската национална меморија, ден на протест против сите оние кои ја ограбуваат и фалсификуваат историската вистина, го оспоруваат националниот и културниот идентитет на Бугарите во Македонија, пишува бугарската национална новинска агенција БГНЕС.

Натаму текстот го објавуваме во форма како што е објавен во БГНЕС:

„Во периодот од 1912 до 1918 година Бугарија учествувала во три војни насочени кон обединување на земјата. Две од нив, Втората балканска војна (1913) и Првата светска војна (1914-1918) завршија со две национални катастрофи. Идеалот за обединување е изгубен. Поголемиот дел од Македонија, нејзиниот Вардарски и Егејскиот дел, населени со збиено бугарско население, потпаднале под српска и грчка власт, соодветно. Бугарските училишта и цркви се затворени. Стотици илјади Бугари беа протерани и станаа бегалци во старите граници на Бугарија“, пишува БГНЕС.

Како одговор на тешкото угнетување, продолжува БГНЕС, насочено кон бришење на бугарството во овие земји, ВМОРО се крена во вооружена борба против окупаторот.

„Во оваа напната ситуација, Бугарите почнаа да го слават Светиот Дух како Ден на Македонија и загинатите бугарски херои. Помеѓу двете светски војни се слави Светиот Дух со илјадници поворки, во кои учествува и елитата на македонските Бугари и бегалците протерани од родните огништа. Илија Кушев и Љубомир Весов се учесници во последната етапа од Првата светска војна како помлади офицери во бугарската армија, по нејзиното завршување и двајцата дадоа оставки и станаа студенти по право на софискиот универзитет „Свети Климент Охридски“. Во 1922 година меѓу членовите на Вардарската дружина се формира идејата за испраќање чети во Македонија. И двајцата станаа волонтери. Илија Кушев на чело на чета од 20 души замина во Велес, а Љубомир Весов – во Крушево“, објавува бугарската агенција.

Нивната мисија, продолжува БГНЕС, не траеше долго.

„Во ноември 1922 година, четата на Кушев беше предадена, тој беше убиен во битка со Србите. Кон крајот на ноември, во голема пресметка меѓу четата на ВМРО и српските загуби, која траела речиси еден ден, загинал Лубомир Весов. Подвигот на овие двајца млади револуционери ги трогна младите во самата Вардарска Македонија и нивните колеги од Друштвото Вардар. Уште на почетокот на 1923 година се наметна прашањето како на почит да им се оддаде почит на младите борци и жртви на српскиот терор. Тоа довело до 6 јуни, Светиот Дух, кога во подножјето на Витоша се организирала величествена прослава со која се осудувале теророт и убиствата на поробувачите во Македонија“, пишува БГНЕС.

Оттогаш, се додава натаму во текстот на бугарската агенција, Денот на Светиот Дух е прогласен за празник на Македонија. Тој е симбол на нескротливиот дух на бугарската Македонија.

„На прославата особено се активни младите кои не ја прифаќаат српската окупација. Во Софија на тој ден тие организираа марш, поминувајќи низ централните улици на главниот град и покрај амбасадите на големите сили, протестирајќи против неправедните клаузули од Договорот од Ној и барајќи слобода за Бугарите во Македонија. Постерите ги носат имињата на младите убиени од српскиот окупатор во Македонија. Оваа традиција траеше десет години до распаѓањето на ВМРО по државниот удар во 1934 година, инспирирана од Југославија и имаше за цел да ја уништи не само ВМРО, туку и Бугарија како независна држава“, се вели во пропагандниот текст на бугарската новинаска агенција БГНЕС.