Според календарот на МПЦ (Јулијанскиот календар) денеска е 29 април.
Денеска е Св. девет маченици во Кизик.
Градот Кизик се наоѓал во Мала Азија, близу до Троада, која била премин од Азија во Европа. Во овој град христијанството го проповедаше уште апостол Павле, но тука се до крајот на третиот век заради гонењата христијанството главно се пазеше во тајност. Луѓето или бегаа по другите места, по планините и пустите места, криејќи се од прогоните, или ја одржуваа светлината на вистинската вера во тајност. Но, имаше и такви кои, како светителите што црквата ги слави денес, се осмелија отворено да го проповедаат Христос во градот. Тоа се случуваше во времето на император Диоклецијан. Заради таквата нивна смелост Теогониј, Руф, Антипатар, Теостих, Артем Магниј, Теодот, Тавмазиј и Филимон беа обезглавени со меч. Во времето на цар Константин моштите им беа најдени и сместени во црквата што беше изградена во нивен спомен.
КАТОЛИЧКИ КАЛЕНДАР: Денеска е Свети Леополд Богдан Мандиќ
Денеска, со гордост и радост во нашите срца, го славиме Свети Леополд Богдан Мандиќ, вториот канонизиран хрватски светител, фрањевскиот капучин, апостол на исповедта и христијанското единство, прославен исповедник. Роден е на 12 мај 1866 година во Херцег Нови, на влезот во „Заливот на хрватските светци“, Которски залив. Се замонашил во 1884 година во Басано дел Грапа (Венето) и го зел верското име Леополд. Тој зел свечени завети во 1885 година, студирал теологија во Падова и Венеција и бил ракоположен за свештеник во 1890 година во Венеција. Како млад мислител, на претпоставените им ја изразил желбата да се врати во татковината. Кратко време бил стражар во Задар, а живеел и во Риека и Копер. Конечно, во 1906 година, тој пристигна во Падова.
Неколку години бил едукатор на студенти по филозофија, предавач по патрологија, а во Венеција им предавал хрватски јазик на младите капучини. До гласот на светоста дошол како исповедник во манастирот Капучини во Падова, каде што работел речиси 40 години, до крајот на својот живот. Горостас на христијанството, тој беше низок раст и нежно здравје, пелтечеше и одеше несмасно, но имаше огромно срце и џиновска духовна сила. Длабоко посветен на верата, тој работеше на зближување на христијаните и се залагаше за екуменизмот.
Постојано се молеше за хармонија на католиците и православните. Ја нарекувал Марија своја „света газдарица“, а секој ден се исповедувал со часови и часови. Кај него дојдоа мали, обични луѓе и угледни граѓани, работници и индустријалци, студенти и професори, научници и офицери, монахињи и монаси, свештеници и епископи. На секој верник му посвети најголемо внимание и љубов, а својата исповед ја направи место на покајание и жртва, но и на лично осветување и вселенско апостолство.
