Претседателот на Светскиот македонски конгрес Тодор Петров реобјави текст од проф. д-р Александар Донски за критиките од бугарски медиуми во 1905 година за тоа дека „Делчев навистина почна да се замислува дека е вистински господар на македонското дело и дека неговата волја треба да биде врховна волја“.
Бугарските медиуми особено се остри кон изјавата на Гоце Делчев „додека моето рамо ја носи пушката, ниту еден бугарски офицер не смее да стапне во Македонија“!
Во продолжение целиот текст од проф. Донски што на својот профил на Фејсбук го објави Петров:
БУГАРСКИТЕ ВЕСНИЦИ ОД 1905 ГОДИНА ЈА НАПАЃАЛЕ МАКЕДОНСКАТА НАЦИОНАЛНА ДЕЈНОСТ НА ГОЦЕ ДЕЛЧЕВ
Пишува проф.д-р Александар ДОНСКИ
Во нашата јавност е малку познато дека, за разлика од денес, бугарските весници од околу илинденскиот период отворено ја напаѓале македонската национална дејност на легендата на македонската револуционерна борба Гоце Делчев. Да потсетиме на неговата изјава:
“Тој што сака да работи за присоединување на Македонија кон Бугарија, Грција или Србија, тој може да биде добар Бугарин, добар Грк, или добар Србин, но не и добар Македонец!“
Оваа, како и другите изјави на Гоце Делчев не останале незабележани од тогашната бугарска јавност. Поради ваквите свои ставови тој бил напаѓан во Бугарија. Дури некои тогашни бугарски весници и цели две години по смртта на Делчев се уште го напаѓале неговиот лик и неговата македонската национална дејност. Како пример за ова ќе цитираме извадок од статијата објавена во софискиот весник “Реформи“, а пренесена и во весникот “Свободно слово“ од 1905 година (превземени од истражувачката дејност на академик Блаже Ристовски, кому му го посветуваме овој текст). Еве што објавиле бугарските весници од 1905 година за Гоце Делчев:
“Делчев навистина почна да се замислува дека е вистински господар на македонското дело и дека неговата волја треба да биде врховна волја. И подоцна почнаа да течат од неговата уста познатите фрази, како онаа: “Додека моето рамо ја носи пушката, ниту еден бугарски офицер не смее да стапне во Македонија! Границата е плот од штикови, чии острици се насочени кон градите на офицерите.” Неговите богато плаќани агитатори и писатели трубат по весниците дека кон границата трчаат густите редови на огорчената македонска народна моќ и дека престолнината наскоро ќе се претвори во касапница…“
Ова преставува неспорен доказ за крајно негативното расположение на добар дел од тогашниот бугарски печат кон апостолот на македонското ослободително дело Гоце Делчев. Дури подоцна, откако го сфатија неговиот углед меѓу Македонците, Бугарите почнаа да се напрегаат да докажат дека тој бил “Бугарин“. Инаку, овие тогашни бугарски напади денес се кријат од пошироката јавност во Бугарија, за што понекогаш дури се користи и бугарската полиција.
Имено, во 1996 година, текст под наслов “Бугарските весници од 1905 година ја напаѓале македонската национална дејност на Гоце Делчев“ испратив за објавување во македонскиот весник “Народна волја“ од Благоевград со кој тогаш тесно соработував. Бугарската полиција некако дознала за тоа и непосредно пред излегувањето на весникот извршила упад во просториите на редакцијата, барајќи да го заплени тој текст. Но, за среќа, весникот веќе бил отпечатен, па набргу се најде во јавноста (заедно со мојот текст), а бугарските полицајци останале со празни раце. За овој скандал уште тогаш објавија и нашите медиуми, а јас во интервју за Првата програма на МТВ искажав јавна благодарност до бугарските полицајци за покажаниот интерес кон мојот текст.
На крајот, да спомнеме дека, според истражувањата на академик Блаже Ристовски, гоцевиот весник “Дело“ уште во 1902 година неретко излегувал со статии против сите пропаганди во Македонија (вклучувајќи ја и бугарската), која посебно се одвивала преку Егзархијата.
