Ова се првите 18 минути од двочасовното интервју на Такер Карлсон со Џефри Сакс, еден од водечките американски економисти и творец на многу шок терапии во екс комунистичките земји по пропаста на комунизмот, во кое тој зборува за тоа како дојдовме до ситуацијата Русија да ја нападне Украина, како размислува американскиот естамбишмент, како сето тоа им го претставуваат на Американците, но зборува и за тгоа зошто беа бобардирани Србија и Белград 78 денови. Целото интервју можете да го погледнете во видеото.

Такер Карлсон:

Една работа што ни ја кажуваат за движењето на руските трупи во источна Украина во февруари 2022 година е дека тоа беше „неиспровоцирано“. Еве дел од она што го знаеме за тоа: „Руската војска започна брутален напад врз народот на Украина без провокација, без оправдување, без потреба.“ „Ова е напад со предумисла“. „Неиспровоцираната и сурова инвазија на Русија ги галванизираше земјите од целиот свет.“ „Неиспровоцираниот и неоправдан напад на Русија врз Украина…„, “Русија спроведе неиспровоцирана војна на агресија против Украина“. “На оваа неиспровоцирана руска агресивна војна треба да се возврати со сила.“ „Владимир Путин реши, неиспровоциран, да ја започне оваа војна“.

Дали нападот на Русија врз Украина беше неиспровоциран?

Џефри Сакс:

Па, го слушнавме тоа многу пати. Всушност, побарав од еден мој истражувачки асистент да брои колку пати сме го слушнале тоа во Њујорк Тајмс во првата година од февруари 2022 до февруари 2023 година. Според нив, 26 пати. Неиспровоцирано. Се разбира, не е неиспровоцирано. Тоа е избегнување на мрзливиот човек да размисли што всушност се случува, и тоа е многу опасно бидејќи е погрешно. Целосно погрешно ја сфаќа целата приказна и погрешно ја разбира замката што си ја поставивме како Соединетите Држави за да ја турнеме Украина сè подлабоко и подлабоко во овој безнадежен хаос во кој тие се наоѓаат во моментов.

Такер Карлсон:

Значи, во која смисла беше испровоцирано? Како започна ова?

Џефри Сакс:

Започна многу едноставно: владата на Соединетите Држави, да не ја нарекуваме народот на САД, тие немаат никаква врска со ова, но американската влада рече, ние ќе ја ставиме Украина на наша страна и ќе одиме до границата со Русија од 2.100 километри. Ќе ги ставиме нашите трупи и НАТО, а можеби и проектили или што сакаме, бидејќи ние сме единствената суперсила на светот и правиме што сакаме. Британците прво ја имаа оваа идеја: опкружете ја Русија во регионот на Црното Море и Русија повеќе не е голема сила. Тоа беше идејата на Лорд Палмерстон во Кримската војна, од 1853 до 1856 година. Британците нè научија што знаеме за империјата, и тие во основа нè научија на идејата: Русија има потреба од излез на море. Потребен им е излез на средниот Исток, потребен им е излез на Медитеранот. Ја опкружувате Русија во Црното Море, ја правите Русија земја од втор или трет ред. Бжежински, еден од нашите водечки геостратези од сегашната ера, напиша во 1997 година: Ајде да го направиме ова. Ајде да ја опкружиме Русија во регионот на Црното Море. Тие ја добија идејата дека ќе го прошириме НАТО, така што секоја земја во Црното Море околу Русија ќе биде земја на НАТО. Тогаш Турција беше земја на НАТО, но ние рековме, во ред, ќе ги добиеме Романија и Бугарија, ќе ја добиеме Украина и ќе ја добиеме Грузија.

 

 

Такер Карлсон:

Некогаш ја нарекувавме Советска Грузија.

Џефри Сакс:

Да, Советска Грузија.

Такер Карлсон:

Домот на Сталин.

Џефри Сакс:

Не е НАТО Северен Атлантик, туку на источниот раб на регионот на Црното Море. Луѓето можат да гледаат на мапа, но ние рековме, да, и Грузија ќе ја направиме дел од НАТО. А причината беше многу јасна и Бжежински беше многу експлицитен за тоа, ова е нашиот начин во основа да доминираме со Евроазија. Ако можеме да доминираме во регионот на Црното Море, тогаш Русија не е ништо. Ако ја направиме Русија ништо, тогаш можеме да ја контролираме Евроазија, значи се од Европа до Централна Азија, и преку нашето влијание во Источна Азија, да го правиме истото. И тоа е американската униполарност. Ние управуваме со светот. Ние сме хегемон. Ние сме единствената суперсила. Ние сме неприкосновени. Значи, тоа е идејата.

Такер Карлсон:

Но, зошто би го сакале тоа? Зошто Британците би го сакале тоа? Зошто американскиот Стејт департмент го сака тоа? И зошто е Русија, која всушност не е голема експанзионистичка сила, толку заканувачка?

Џефри Сакс:

Не се работи за Русија, туку за САД. Пред тоа се работеше за Британија. Мислам дека е малку како старата игра Ризик. Не знам дали го игравте тоа како дете, но идејата беше да ја имате вашата фигура на секое место во светот. Ги читате американските стратези, без разлика дали се работи за Бжежински, иако тој беше многу умерен, или неоконите кои ја водеа надворешната политика на САД во последните 30 години. Неоконите се многу експлицитни: САД мора да бидат неприкосновената суперсила на секое место во светот, во секој регион. Мора да доминираме. Тоа е голем товар за нас Американците. Она што тие го велат е дека ќе бидеме чувар на должност. Каков фантастичен збор да кажеме дека ќе бидеме светски полицаец. Тоа го кажуваат експлицитно. Тие велат дека тоа се многу војни. Мораме да бидеме подготвени за сите овие војни. Според мене, тоа е малку лудо. Но, нивната идеја беше, по крајот на Советскиот Сојуз, сега ние го водиме светот. И да се вратиме во Русија, идејата беше, слаба е сега Русија. Ние сме единствената суперсила. Тие се на нивниот грб или на колена, што и да е. И сега можеме да го преместиме НАТО каде сакаме, и можеме да ги опкружиме. Русите рекоа, немојте да го правите тоа. Не ги носете вашите војници, оружје, ракети до нашата граница. тоа не е добра идеја. И САД, јас бев наоколу во тие години вклучен во Русија и во Централна Европа, САД се правеа дека не слушаат. Правиме што сакаме. Тие продолжија да туркаат. Внатре во американската влада во 1990-тите, кога се одвиваше оваа дебата, дали НАТО треба да се прошири, некои луѓе рекоа, да, но ние му кажавме на Горбачов и му кажавме на Елцин дека воопшто нема да се шириме. Ајде, Советскиот Сојуз заврши. Можеме да правиме што сакаме. Ние сме единствената суперсила. Клинтон потпадна на тоа. Започна проширувањето на НАТО. Нашите најсофистицирани дипломати, имавме дипломати во тоа време, веќе ги немаме, но порано имавме дипломати како Џорџ Кенан, рече дека ова е најголемата грешка што можеме да ја направиме. Имавме секретар за одбрана, Бил Пери, кој беше секретар за одбрана на Клинтон, кој агонизираше: „Боже, треба да поднесам оставка поради ова. Ова е страшно, што се случува“. Но, тој беше дипломатски надминат од Ричард Холбрук и од Медлин Олбрајт. Според мене, Клинтон никогаш не размислувал за ништо систематски. Решиле, во ред, Унгарија, Полска, Чешка, прво коло. Потоа, Бжежински, во една статија во 1997 година во списанието Foreign Affairs, напиша стратегија за Евроазија каде што точно ја постави временската рамка за оваа американска експанзија на моќ. Тој рече, доцните 1990-ти ќе ги преземеме во Централна Европа: Унгарија, Полска, Чешка. До почетокот на 2000-тите, ќе ги преземеме балтичките земји. Сега тоа се приближува до Русија. До 2005-та до 2010-та година, ќе ја поканиме Украина да стане дел од НАТО. Значи, ова не беше нешто несериозно. Ова беше долгорочен план и се засноваше на долгорочна геостратегија. Русите велат, се шегувате? Сакавме мир. Ја завршивме Студената војна. Не не победивте само вие. Рековме повеќе не. Го распуштивме Варшавскиот пакт. Сакаме мир. Сакаме соработка. Вие го нарекувате победа. Сакаме само да соработуваме. Тоа го знам точно бидејќи бев таму во тие години. Што сакаше Горбачов, што сакаше Елцин, тие не сакаа војна со САД. Ниту пак рекоа дека се поразени. Тие велеа дека сакаат само да соработуваме. Сакаме да ја запреме Студената војна. Сакаме да станеме дел од светската економија. Сакаме да бидеме нормална економија. Сакаме да бидеме нормално општество, поврзано со вас, поврзано со Европа, поврзано со Азија. Но, САД рекоа, сфативме, сфативме, ние победивме. Вие ќе правите се што ќе кажеме. Така, на почетокот на 2000-тите доаѓа Путин. Првата идеја на Путин беше добрата соработка со Европа. Се враќате во раните 2000-ти, ги познавам луѓето, внимателно гледав, бев учесник во некои од тие настани. Путин беше целосно проевропски и проамерикански патем. И не сакаме да зборуваме за ова. Не сакаме да признаеме затоа што не сакаме ништо друго освен да кажеме дека било „неиспровоцирано“. Значи, се е лажно, тоа што го кажуваме. Се е лага. Но, само да се каже, САД продолжија да прават еднострани работи кои беа навистина срамота. Во 1999 година го бомбардиравме Белград 78 дена. Лош потег. Апсолутно. 78 дена бомбардиравме главен град на Европа.

Такер Карлсон:

Која беше поентата на тоа?

Џефри Сакс:

Поентата на тоа беше да се скрши Србија за да се создаде нова држава, Косово, каде што ја имаме најголемата воена база на НАТО во југоисточна Европа. Ставивме база таму затоа што сакавме база во југоисточна Европа и пак ги гледаш неоконите, убаво е од нив, тие всушност го опишуваат ова во разни документи, во документот наречен „Обнова на одбраната на Америка во 2000 година“, таму велеат дека “Балканот е нова стратешка област за САД“, затоа мораме да префрлиме големи трупи на Балканот затоа што нивната идеја е буквално играта Ризик, не само што ви требаат добри односи и мир, ни требаат нашите фигури на табла, потребни се воени бази со напредно позиционирање на нашата војска насекаде во светот. Па сакаа голема база во југоисточна Европа, не ја сакаа Србија, Србија и онака беше блиску до Русија, а ние сме единствената суперсила, правиме што сакаме, па ја поделија државата, за што сега тврдат дека тоа никогаш не се прави, никогаш не се прави промена на граници. Ја растуривме Србија, формиравме, со наша декларација, нова држава, Косово, поставивме огромна база на НАТО таму и тоа беше целта.

Такер Карлсон:

Значи, не беше за да се спаси угнетеното муслиманско население?

Џефри Сакс:

Не, целта беше да се спаси воено-индустрискиот комплекс кому му требаше да има убава локација во југоисточна Европа.

Такер Карлсон:

Ги убивме сите тие луѓе, го урнавме градот.

Џефри Сакс:

Беше малку тажно, но правиме многу тажни работи, многу деструктивни работи, многу војни, ние сме земја на вечна војна, не гледаме наназад, не ни треба да зборуваме за ова затоа што ова беше неиспровоцирано се сеќаваш? Така, во 2002 година, САД еднострано се повлече од договорот за антибалистички ракети. Па, тоа беше еден од стабилизаторите на односите со Русија, беше еден од стабилизаторите на глобалната нуклеарна ситуација која е апсолутно опасна, а САД еднострано почнаа да ставаат AEGIS ракети прво во Полска, потоа Романија и Русите велат „почекај малку, не знаеме што ставате тука, вие сте на неколку минути од Москва, ова е целосно дестабилизирачко, дали мислите дека можеби треба да разговарате со нас?“. Така, доаѓа 2004 година, уште седум земји во НАТО, Латвија, Литванија, Естонија, Романија, Бугарија, Словачка и Словенија. Сега, почнувајќи со патот до Црното Море, Романија и Бугарија. Одеднаш тие сега се северноатлантски земји, но сето тоа е дел од овој дизајн, сето тоа наведено, сето сосема експлицитно, ја опкружуваме Русија. Во 2007 година, претседателот Путин одржа многу јасен говор на безбедносната конференција во Минхен, многу моќен, многу коректен, многу фрустриран, каде што рече: „Господа, ни кажавте во 1990 година дека НАТО никогаш нема да се прошири, тоа беше ветувањето дадено на претседателот Горбачов и тоа беше ветувањето дадено на претседателот Елцин и вие мамевте и постојано мамевте и не ни признавате дека сте го кажале ова, но сето тоа е јасно документирано во илјадници архиви, така што е лесно да се потврди сето ова“. Џејмс Бејкер трети, нашиот државен секретар рече дека НАТО нема да се помести ниту една педа на исток. И тоа беше изјава која се повторува и се повторува и се повторува. Ханс-Дитрих Геншер, министер за надворешни работи на Германија, истата приказна. Германците сакаа повторно обединување, рече Горбачов, ние ќе го поддржиме тоа, но не сакаме тоа да биде на наша сметка. Не, не, тоа нема да биде на ваша сметка, НАТО нема да се помести ниту една педа на исток господине претседателе. Повторено толку пати во многу документи, многу изјави на генералниот секретар на НАТО, на американскиот државен секретар, на германската канцеларка, сега се разбира сите демантирани од нашата надворешна политика бидејќи не треба да се сеќаваме на ништо. Така, назад во 2007 година, Путин го одржува овој говор и тој вели, стоп, не ни помислувајте за Украина, ова е нашата граница од 2100 километри, ова е апсолутно дел од интегрираната економија на овој регион, не ни помислувајте на тоа . Сега знам од упатените, од целата дипломатска работа што ја работам, дека Европа им велеше на американските европски лидери, не помислувајте на Украина, ве молиме, ова не е добра идеја, ве молиме престанете. Знаеме од нашиот сегашен директор на ЦИА, Бил Барнс, дека напишал многу јасен таен меморандум, кој можевме да го видиме само затоа што Wikileaks  му го покажа на американскиот народ, можеби би сакале да знаеме еднаш одвреме-навреме, но никогаш не ни е кажано што прави нашата влада и како не ставаат на нуклеарен ризик и други работи. Овој навистина излезе и се вика „Nyet means nyet“, “не значи не” и она што Бил Барнс го пренесува на Кондолиза Рајс и назад до Белата куќа во 2008 година е дека, Украина е навистина црвена линија, немојте тоа. Тоа не е само Путин, не е само владата на Путин, тоа е целата политичка класа на Русија. И само за да ни помогне на сите додека размислуваме за тоа, исто е како да рече во Мексико да има кинеска воена база на Рио Гранде и да ни кажат, не можеме да видиме зошто САД би имале проблем со тоа . Се разбира, ќе полудевме целосно. И така треба! Целата идеја е толку апсурдно опасна и непромислена што не можете ни да замислите возрасни да го прават тоа. Што се случува е тоа што ми го кажаа европските лидери и долгата детална дискусија, Буш помладиот им вели, не не не, не грижете се, не грижете се, ве слушам за Украина, а потоа заминува на божиќните празници и се враќа, без разлика дали е Чејни, дали е Буш, вели, да НАТО ќе се прошири до Украина, а кога Европејците го слушнаа тоа беа шокирани и налутени.