Д-р Роберт МАЛОУН

(Малоун е еден од најпознатите светски научници во областа на вирусите и вакцините. Изумител е на мНРА технологија врз која се базираат вакцините на Фајзер и Модерна, но е нивен жесток противник. Прв во светот упати на штетните последици од овие вацини, уште во мај минатата година, не го негира вирусот, напротив и самиот се има разболено и прв ја раскажа прикзната за создавањето на САРС КОВ 2 вирусот во лабораторија, застапник е на раниот третман со ивермектин и другите достапни лекови, како комбинацијата на фамотадин и уште еден антиинфламаторен лек. Водач е на тим кој во рамки на Министерството за одбрана на САД има задача, во случај на појава на нов природен вирус или напад врз САД со биолошко оружје, во најкраток рок да изнајде лек)

Постојано ми го поставуваат истото прашање повторно и повторно: дали оваа епидемија на мајмунска сипаница е вистинска закана или е ова уште еден случај на преценета опасност за јавното здравје? Ќе го зачувам мојот одговор на ова прашање за крајот на оваа статија и наместо тоа ќе се фокусирам на тоа што е мајмунска сипаница, природата и карактеристиките на болеста, што знаеме и што не знаеме за нејзе.

Вирусот на мајмунски сипаници, кој потекнува од различни региони на Африка, е поврзан со сипаници (Variola), а и двата се членови на родот Orthopoxvirus. Сепак, важно е да се разбере дека Вариола (голема или мала) е вид на вирус кој е одговорен за најлошата човечка болест предизвикана од ортопокс вирусите. На пример, Cowpox, Horsepox и Camelpox се исто така членови на овој род, од кои ниту една не е голема закана за здравјето на луѓето, а една од нив (Cowpox) дури (историски) се користи како вакцина против сипаници. Мојата поента е дека само затоа што Monkeypox е поврзан со сипаници, ова во никој случај не значи дека претставува слична закана за јавното здравје. Секој што имплицира поинаку, во основа е ангажиран или на друг начин ја поддржува пропагандата поврзана со јавното здравје која дури се користи и како оружје. Со други зборови, ширење на страв за јавното здравје.

Мајмунските сипаници првпат биле идентификувани во 1958 година во колонии на мајмуни, а првиот човечки случај на вирусот бил идентификуван во 1970 година во Демократска Република Конго. Најверојатно ова е само првиот идентификуван случај, бидејќи луѓето што живеат во Африка биле во контакт со мајмуните и другите домаќини на животни со мајмунски сипаници со милениуми. „Западноафриканската“ варијанта на мајмунски сипаници која циркулира надвор од Африка во овој момент, предизвикува поблага болест во споредба со тесно поврзаниот вирус пронајден во другите региони на Африка (Конго).

Симптомите на мајмунска сипаница се нешто слични, но многу поблаги од болеста сипаница. Општата клиничка презентација на болеста предизвикана од вирусот на западноафриканската сипаница вклучува симптоми слични на грип – треска, болки во телото, треска – заедно со отечени лимфни јазли. Често се забележува осип на дланката на раката. Во последната фаза на болеста, која може да трае до еден месец или повеќе во некои случаи, може да се појават мали лезии кои развиваат кора и што може да резултира со мала депигментирана лузна. Нема докази за асимптоматско пренесување.

Со други зборови, сегашното медицинско знаење укажува дека се пренесува само преку контакт од човек на човек помеѓу неинфициран поединец и некој кој веќе има симптоми на болеста. Затоа, ширењето на болеста може лесно да се контролира со класични јавно-здравствени интервенции како што се следење контакти, привремен карантин на оние кои имале физички контакт со некој што е заразен и подолг карантин на оние кои развиваат симптоми. Во суштина, сите актуелни случаи во западните земји кои ги гледаме во вестите се меѓу мажи кои имаат секс со мажи и, се чини, дека се должат на тој близок физички контакт.

Мајмунските сипаници се ендемични во многу делови на Африка и е „зоонозен“ вирус, што значи дека може да се пренесе од различни животни (не само мајмуни) на луѓето. Почетното пренесување од животно на човек проследено со ограничено пренесување од човек на човек е веројатно причината за спорадичните случаи типично забележани во Африка. Сипаницата, која е многу пренослива, не е дел од родот Orthopoxvirus, и покрај тоа име „сипаница“. Уште еднаш да потенцирам, Cowpox и Camelpox се исто така во родот Orthopoxvirus, и тие не се особено патогени кога ќе се пренесат на луѓе; само затоа што Monkeypox е вирус „сипаница“ од родот Orthopoxvirus, не значи дека е особено смртоносен.

Мајмуните сипаници се двосинџирест ДНК вируси, што значи дека поради двосинџирестата природа на ДНК, секој од двата синџири делува како некој што го проверува другиот синџир при репликација. Како последица на оваа „проверка“, овој и другите ДНК вируси мутираат многу побавно отколку РНК вирусите. Со текот на времето, геномите на ДНК вирусот се релативно стабилни. Ова значи дека, за разлика од САРС-КоВ-2 (КОВИД) или грипот, мала е веројатноста дека мајмунските сипаници брзо ќе се мутираат за да го избегнат имунитетот или природно стекнат или индуциран од вакцина.

Од аспект на создавањето вакцина, оваа каракериристика го прави вирусот многу полесна цел од, да речеме, РНК коронавирус кој брзо мутира како што е САРС-КОВ-2, вирусот што предизвикува КОВИД-19.

Понатаму, од имунолошка гледна точка, различните ортопокс вируси често даваат вкрстена заштита. Со други зборови, ако сте биле вакцинирани со вакцина против сипаници или претходно сте инфицирани со сипаници или мајмунски сипаници, голема е веројатноста да бидете прилично отпорни на болеста предизвикана од овој вирус.

Тековните податоци покажуваат дека мајмунските сипаници не се многу заразни кај луѓето – има низок Ro (можеби под 1), што е термин што се користи за да се опише колку ефикасно заразната болест може да се пренесе од човек на човек. Повторно, ова е супер добра вест.

Ro помал од 1 генерално значи дека (дури и во отсуство на социјално дистанцирање на други мерки за задржување), едно веќе заразено лице, во просек, ќе зарази помалку од едно, друго лице. За споредба, варијантата Omicron на SARS-CoV-2 има Ro во опсег од 7 до 10. Вирусот со Ro помал од 1 може лесно да се ограничи со стандардните методи за јавно здравје дискутирани погоре. Вирусот со Ro од 7-10 во суштина не може да се ограничи и брзо ќе се шири низ целиот свет, како што видовме со варијантите на Omicron. Во случај на вирус со Ro околу 1 или помалку, традиционалните методи за задржување на заразни болести, како што се следење контакт, идентификација и изолација на заразени лица може да бидат сè што е потребно за да се контролира вирусот.

Сега, фактот дека мајмунските сипаници се пренесуваат од човек на човек (наместо само да произлегува од контакт помеѓу лице и заразено животно) не е толку добра вест, но бидејќи се чини дека овој пренос е од многу близок контакт, тоа значи дека може да лесно да се ограничи без прибегнување кон кампања за вакцинација на општата популација. Во овој тип на опкружување, доколку има значителна појава, вакцинацијата често се ограничува само на здравствената заштита и/или на персоналот за прв одговор кои најверојатно ќе бидат во контакт со заразено лице. Широко распространети стратегии за вакцинација се генерално непотребно, па дури може да биде и контрапродуктивно, во зависност од безбедноста на вакцината – имајќи предвид дека ниту еден лек или вакцина не е совршено безбеден.

Дозволете ми да одвојам момент да раскажам лична приказна за да ја илустрирам оваа поента. По настаните од 11 септември 2001, вклучително и писмата со антракс, почнав да работам на клинички развој на широк опсег вакцини за биоодбранбена одбрана според договорот на американското Министерство за одбрана (ДО) (издаден на компанијата Dynport Vaccine Company). Една од индикациите на вакцината на која работевме беше за превенција од мали сипаници. Потпретседателот на Соединетите Држави во тоа време, г-дин Дик Чејни, се залагаше за широко распространета вакцинација против сипаници бидејќи се сметаше дека постои отприлика еден процент шанса за биотерористички напад на САД кој вклучува сипаници.

Постоечката жива атенуирана вакцина против сипаници почна да се користи низ Соединетите Држави на здравствените работници, но веднаш потоа почнаа да кружат повеќе извештаи за штетата предизвикана од вакцината. Имав задача да ги разгледам историските записи од кампањата за вакцина против големи сипаници на Министерството за одбрана во врска со овие видови „несакани настани“. Несаканите настани од оваа жива атенуирана вакцина беа добро познати и генерално беа поделени во две категории. Во некои случаи, мала подгрупа на млади борци и регрути имаа некој претходно неоткриен имунолошки дефект што резултираше со развој на тековна инфекција од живиот атенуиран вакцинациски вирус што се користеше во тоа време.

Другата група разви посуптилни симптоми, вклучително и она што сега се чини дека е миокардитис и перикардитис асоциран со вакцинација – типично припишан на автоимун процес. Овие проблеми беа познати ризици уште кога вакцинацијата против сипаници беше вообичаена (а сипаниците не беа искоренети) и затоа не беше изненадување кога истата вакцина беше применета во сегашноста. Но, големите сипаници беа искоренети, а најлошото сценарио на г. Чејни никогаш не се случи. Оние кои биле вакцинирани и оштетени за да се заштитат од непостоечка закана даваат одличен пример што го илустрира целосно наопаку односот меѓу придобивките и ризикот. И, соодветно, беше стопирана кампањата за вакцинација против големи сипаници.

КЛУЧНА ПОЕНТА: Ова не е грип или САРС КОВ 2 – вирусот на мајмунски сипаници полека мутира, не е многу заразен, природно стекнатиот имунитет е моќен и долготраен, а вакцините Orthopox обично даваат вкрстена заштита. Ризикот од имунолошко бегство на вирусот е многу, многу низок. И ширењето на овој вирус може лесно да се запре со едноставни, евтини класични мерки за јавно здравје. Да беше поинаку, веќе ќе доживеавме пандемија на мајмунски сипаници пред неколку децении. Тежината на болеста на мајмунските сипаници може да варира во зависност од варијантата на вирусот, но за среќа оваа варијанта (се наоѓа во различни региони во Африка, што исто така сугерира дека вирусот постои многу долго време) е помалку тешка и се чини дека е ендемична во Африка. За жал, овој вирус ретко е проучуван и релативно малку се знае за него и придружните човечки болести, главно поради тоа што заразната закана за општата популација е толку мала. Новинарката на вестите на СТАТ, Хелен Брансвел неодамна интервјуираше експерти на ЦДЦ и објави одлично резиме на клиничката презентација:

„По еден до три дена од почетокот на треската, се појавува карактеристичен осип, кој често започнува на лицето. Многу состојби можат да предизвикаат осип, но осипот од мајмунска сипаница има некои необични карактеристики, особено фактот дека везикулите може да се формираат на дланките на рацете. Во земјите каде што е ендемичен, се верува дека вирусот главно се шири на луѓе од заразени животни кога луѓето убиваат или подготвуваат месо за консумирање. Штом вирусот ќе прескокне кај луѓето, преносот од човек на човек може да се случи преку респираторни капки – плунка поврзана со вирус што може да ги инфицира мукозните мембрани на очите, носот и грлото – или преку контакт со лезии на мајмунска сипаница или телесни течности, при што вирусот навлегува преку мали исекотини на кожата.

Може да се пренесе и со контакт со облека или постелнина контаминирана со материјал од лезии на мајмунски сипаници. (СТАТ Вести).

Имаше претходна појава на мајмунски сипаници во Соединетите Држави во текот на 2003 година. Таа конкретна епидемија, прва пријавена надвор од Африка, беше проследена со увоз на мали цицачи од Гана. Како што покажа оваа епидемија, повеќе животни може да ја пренесат болеста – за време на таа епидемија, џиновски стаорци и верверички беа позитивни на тестот за вирусот и на крајот го пренесоа на кучињата од преријата што се продаваат како домашни миленици во повеќе држави на Средниот Запад (според ЦДЦ). Четириесет и седум луѓе ја добиле болеста од кучињата од преријата. Ова е важна и релевантна историја, бидејќи сегашната епидемија се чини дека се јавува од човек на човек, без ниту еден поединец да се следи како случај нула.

Имаше неколку други епидемии надвор од Африка во текот на годините од патници кои доаѓаа од Нигерија. Во моментов се смета дека вирусот Monkeypox е многу почест во Нигерија отколку што претходно беше пријавено. Постои вакцина која беше лиценцирана во САД во 2019 година за луѓе на возраст од 18 години и постари за заштита од сипаници и мајмунски сипаници. Втората вакцина, ACAM2000, направена од Emergent Product Development, штити од сипаници и се смета дека нуди одредена заштита од мајмунски сипаници. И двете вакцини се лиценцирани само за луѓе кои се сметаат за изложени на висок ризик да се заразат со болеста, бидејќи тие не се целосно безбедни. Во избувнувањето на мајмуните сипаници во САД во 2003 година, вакцината против сипаници беше употребена на лица кои се сметаат за висок ризик. Соединетите Држави веќе чуваат залихи на вакцини во Стратешките национални резерви, за заштита од итни случаи кои го загрозуваат јавното здравје. „За борба против итен случај против сипаници, имаме доволно вакцина против сипаници за да се вакцинира целата популација на САД. Дополнително, СНС има антивирусни лекови кои може да се користат за лекување на инфекции со сипаници, доколку е потребно“, рече портпаролот на Одделот за здравство и човечки услуги.

Според мое мислење, набавката на вакцина против сипаници од 119 милиони долари, која штотуку беше одобрена од администрацијата на Бајден, претставува непотребен и неоправдан трошок, освен ако постојат податоци кои покажуваат дека сегашниот вид е значително различен од историските претходници во овој вирус.

Ван Керхове од СЗО истакна дека … избувнувањето може да се контролира. „Она што треба да го направиме сега е да се фокусираме на запирање на ширењето. И ние можеме да го направиме тоа. Можеме да го направиме тоа со соодветни пораки, со соодветно тестирање… со потпорна изолација и клиничка нега по потреба, со заштита на здравствените работници“, рече Ван Керхове. (СТАТ Вести).

Организацијата GAVI, финансирана од Бил Гејтс, ја даде својата проценка за медицинската закана од мајмуните сипаници, која може да се најде овде. Многу читатели на овој текст нема да бидат изненадени од мојата проценка дека оваа проценка на GAVI е многу пристрасна и дека ја пренагласува заканата.

На пример, написот се обидува да создаде паралели помеѓу мајмунски сипаници и еболата: Слично на вирусите како ебола, преносот се случува само во непосредна близина преку контакт со лезии, телесни течности, респираторни капки или контаминирани материјали како постелнина или облека.

Написот, исто така, ја наведува следната дезинформација: „Иако симптомите често се намалуваат во рок од еден месец, еден од десет случаи може да биде фатален. Децата се особено подложни.“

Ова тврдење претставува многу пристрасно толкување на извештајот на Светската здравствена организација:

Во 2020 година, Светската здравствена организација (СЗО) пријави 4.594 сомнителни случаи на мајмунски сипаници, вклучително и 171 смртен случај (однос на смртност 3,7%). Тие се опишани како сомнителни затоа што за потврда е потребно PCR тестирање, кое не е лесно достапно во ендемските области. Оние читатели кои се сензибилизирале за ваков тип на манипулација со информации веднаш ќе забележат две клучни работи.

Прво, пријавената смртност од 3,7% од случаите е од сомнителни, а не потврдени случаи.

Второ, овој тип на земање примероци е многу пристрасен кон потешките болести – земјите ретко откриваат и не пријавуваат случаи на лесна болест до СЗО. Значи, дали биозаканата е реална? Дали е неизбежно? Дали ја оправдува глобалната медиумска возбуда?

Додека чекав во салонот на аеродромот да отпатувам од САД во Обединетото Кралство пред два дена, видов вест од Си-Ен-Ен која без здив известуваше за оваа „закана“ додека прикажуваше историски слики од пациенти кои страдаат од сипаници. Ова дава класичен пример на сеење страв за јавното здравје и според мене, CNN треба да биде прекорен за емитување неодговорна пропаганда – дезинформации и дезинформации – под маската на новинарството.

Според мое мислење, врз основа на моментално достапните информации, Monkeypox е вирус и болест која е ендемична во Африка, се појавува спорадично по пренесувањето на луѓето од животински домаќини и обично се шири со близок контакт. Лесно се контролира со класични мерки за јавно здравје. Нема висока стапка на смртност. Освен ако немало некаква генетска промена, било преку еволуција или намерна генетска манипулација, тоа не е значајна биозакана и никогаш не се сметало за патоген со висока закана во минатото. Затоа престанете со кревањето страв и пласирањето дезинформации.НР

(Забелешка на Денешпен.мк: Во едно од своите последни интервјуа, д-р Малоун, осврнувајќи се на бројката од над еден милион починати во САД од КОВИД 19, истакна дека доколку властите го дозволеле раниот третман со ефтини и достапни лекови, можеле да бидат спасени барем 900 000 заразени. Пренесено на Македонија, тоа значи дека од 9 000 мртви, би биле спасени барем 8 000 лица. Според него, случувањата со САРС КОВ 2 вирусот и вакцините со мНРА технологија се „најголем експеримент во историјата на човештвото“)